Hangman’s Chair
Parijs staat bekend om zijn vele toeristische attracties en zijn romantische sfeer. Minder bekend zijn de grauwe buitenwijken van de stad, waar niets van deze romantische sfeer te proeven valt, maar waar wanhoop, drugs en criminaliteit aan de orde van de dag zijn. Uit deze krochten is het collectief Hangman’s Chair ontstaan en zoals de bandnaam vermoeden doet, gaat het hier niet om een vrolijk gezelschap. Album nummer vijf, Banlieue Triste, geeft dat voortreffelijk weer en bezingt de treurige en donkere kant van de Franse lichtstad.
Het geluid van Hangman’s Chair valt het beste te omschrijven als een mengeling tussen doom en grunge. Raakvlakken vind je onder andere met Alice in Chains en Type O Negative, maar instrumentaal sluimert er ook The Cure in door. Deze combinatie zorgt ervoor dat er geen vrolijke noot op het album terug te horen is en dat Banlieue Triste wegluistert als een trieste en depressieve bedoening, wat ook al in de titel weergegeven wordt (Banlieue Triste betekent vrij vertaald; trieste buitenwijken). (bron: metalfan.nl)
