Periphery – Plini – Astronoid
Periphery staat al een aantal jaar in de frontlinie van de moderne, progressieve metal golf. De Amerikanen pionieren zich geheel op eigen wijze een weg door het rijke metal landschap. En dat ze dit niet onverdienstelijk doen blijkt uit de waardering die ze krijgen voor hun spetterende live optredens en albums. Voor de derde plaat ‘III: Select Difficulty’ ontvingen ze zelfs een Grammy Award nominatie.
Voor het splinternieuwe album ‘IV: Hail Stan’ hebben de heren de lat weer een stuk hoger gelegd. De plaat is harder dan al het voorgaande werk, maar steekt zeker niet minder ingenieus in elkaar. Het is werkelijk fantastisch wat de Amerikanen produceren. De band barst werkelijk van het talent en gaat gewaagde keuzes niet uit de weg. Zo is het zestien minuten (!) durende openingsnummer ‘Reptile’ een waar statement. Het herbergt alles in zich waar Periphery momenteel voor staat; continue op zoek naar de grenzen van eigen kunnen. Zaterdag 9 november blazen ze de Max op.
Het uit Australië afkomstige Plini maakt instrumentale progressieve rock van ongekend hoog niveau. Het gitaarspel is domweg fantastisch en het jazzy fusion geluid klinkt ongekend fris en energiek. In 2015 werd het drieluik gecomplementeerd door de derde EP ‘The End Of Everything’. Nieuw werk is onderweg.
De Amerikanen van Astronoid voegen een geheel nieuw element toe aan hun progressieve postrock en blackmetal geluid; een vleugje thrash metal. Het levert een uniek en fris geluid op; dromerige etherische soundscapes met cleane zang waarbij het gaspedaal regelmatig diep ingetrapt wordt. Het doet bij vlagen denken aan bands als Alcest, Deafheaven en Devin Townsend.
