Cavalera en Incite in 013 Next, Tilburg – 15 november 2023
“En dan val ik na goed anderhalf uur zo’n beetje tussen 1985 en 1994 gehangen te hebben terug op aarde en zitten we weer in 2023. Ik vraag me echt af waarom heb je drugs of drank nodig als je met Cavalera zo’n trip kunt maken.”
Bestial Devastation uit 1985 en Morbid Visions uit 1986, 2 platen van Sepultura die toentertijd insloegen als een bom. En die platen zijn opnieuw uitgebracht door de grondleggers van Sepultura, maar dan als Cavalera. Deze 2 schijven spelen een hoofdrol bij de tour die de gebroeders Cavalera nu langs de concertzalen brengt, en dat is gaaf.
24 november I Tekst: Perry Boleij | fotografie: Eus Metal-experience
De band die ons op komt warmen is Incite, waar we als zanger Richie Cavalera (stiefzoon van Max) kunnen horen. Bassist Christopher Elsten doet voor het optreden een gebedje. Bij de zanger heb ik meteen het gevoel dat Phil Anselmo op het podium staat, maar wel die uit de jaren 90 dan. En dit is een positief iets, want er komt me toch een hoop energie van de brulboei af. Ik houd er wel van als een band zich zo presenteert. De band uit Phoenix Arizona speelt vette groove / thrash metal en die hakt er meteen lekker in. Richie zoekt meteen contact met het publiek, en vraagt om cirkelpits. Het geluid is goed te noemen, maar de band moet aardig wat moeite doen om ons als publiek voor zich te winnen. Eindoordeel is dat dat aardig gelukt is. Dus als we nog niet warm zijn van nummers als ‘Deadbeat’ en ‘Built To Destroy’ dan weet ik het niet meer.
De vorige tours van de Cavalera broeders, die andere belangrijke albums van Sepultura in the spotlight zetten, heb ik helaas gemist. Maar nu gaan we echt terug in de tijd met het eerste volledige album ‘Morbid Visions’ en de 1e split ep ‘Bestial Devastation’, Respectievelijk 1986 en 1985. Een blik naar zanger Max Cavalera in zijn leren jasje en gigantische spike armbanden laat mij terugkeren naar de jaren van het explosieve begin van Sepultura. Ze hebben nog geen noot gespeeld, maar ik vind het nu al te gek. Het intro is van tape en is het 1e nummer van de ep, ‘The Curse’
En dan gaan we echt live en dat doen we met het titelnummer van diezelfde ep. Dan wordt het meteen ook duidelijk dat de gebroeders Cavalera niet rustig aan gaan doen, wat een volume en tempo. De bassist gaat te keer als een beest en dat geluid staat dan ook vet in de mix. Als ik het goed gezien heb is dit Max zijn zoon Igor Amadeus Cavalera en die heeft me toch een energie. Travis Stone is de andere gitarist, dus er zijn 2 relatief jonge gasten om de band aan te vullen. Het klinkt allemaal lekker goor en ouderwets, maar met een moderner geheel, en dat pakt verrekte goed uit. De 4 heren spelen eerst heel de ep ‘Bestial Devastation’, en dan gaan ze over op het 1e volledige album ‘Morbid Visions’. Maar niet voor dat ze een eerbetoon aan hun overleden moeder en oma hebben gegeven, doormiddel van het muziekstuk ‘O Fortuna’ uit ‘Carmina Burnaa’, van Carl Orf. Deze is van tape dus de boys kunnen even op adem komen.
En dan weer door met geweld naar ‘Morbid Visions’, ‘Mayhem’ en ‘Crucifixion’ met een klein War Pigs outrootje. En na ‘Funeral Rites’ en ‘Empire Of The Damned’ krijgen we even een pauze van ‘Morbid Visions’, maar denk niet dat je ook maar even kunt bijkomen. Ze gaan meteen door naar een kleine medley van ‘Inquisition Symphony’ en ‘Escape To The Void’ die nummers komen van ‘Schizophrenia’ uit 1987. En aan het einde van deze medley komt er een riffje van ‘Inner Self’ voorbij en ja hoor dit nummer van ‘Beneath The Remains’ krijgen we ook nog voor onze kieze. Das lekker zeg!
De eerste 2 platen staan natuurlijk centraal bij deze tour, maar toch moeten we daar nog even op wachten, want de Braziliaanse broers zetten nog even ‘Refuse/Resist’ en ‘Territory’ in en dan ontploft de boel in de kleine zaal van de 013. Dit zijn natuurlijk ook nog een paar vette nummers van ‘Chaos A.D.’. Max wil ook nog even zeggen dat wij vanavond zijn komen kijken naar “The Real Sepultura”. Na deze euforie gaan we nog even terug naar ‘Morbid Visions’ met ‘Troops Of Doom’ en nog een keer het titelnummer. En dan val ik na goed anderhalf uur zo’n beetje tussen 1985 en 1994 gehangen te hebben terug op aarde en zitten we weer in 2023. Ik vraag me echt af waarom heb je drugs of drank nodig als je met Cavalera zo’n trip kunt maken? Ik vond het te gek.
Social media