Eerder diende Warkings zich aan als stormrammen met het debuutalbum ‘Reborn’ (2018) en ‘Revenge’ (2020). Amper een jaar later is het derde album ‘Revolution’ een feit. De band speelt een allerminst vernieuwende, maar heel onderhoudende vorm van power en heavy metal. Ook deze nieuwe schijf staat weer vol aanstekelijke songs, excellent gitaarwerk en puike zang van Georg Neuhauser (Serenity) die zich hier presenteert als The Tribune. De anderen noemen zich The Viking (bassist), The Crusader (gitarist) en The Spartan (drums). Deze fantasiewereld speelt zich af in het hiernamaals, het verbond dat zij daar aangingen wordt aan het gepeupel overgedragen in de vorm van tien nieuwe songs.

De heren weten van wanten als het op songschrijven aankomt, maar elk nummer klinkt wel meteen overbekend, alsof je het eerder hoorde. Anderzijds is de entertainmentfactor zo hoog dat je moeiteloos meegaat in hun verhaal. Warkings schaart zich bij bands met een welbepaalde stijl, zoals Sabaton, Powerwolf en Amon Amarth, maar nergens klinken ze cheesy. Ballades worden dan ook vermeden.

De stevige riffs van opener ‘We Are The Fire’ zet de revolutie in gang. De knappe zang van Neuhauser wordt geruggensteund door kloeke koren. Een catchy refrein mag niet ontbreken, evenmin als een vurige gitaarsolo. ‘Sparta – part II’ verrast door oosterse klanken van een Griekse bouzouki. De smeuïge zangpartijen doen denken aan Kamelot. Met gebroken stem begint ‘Fight’ meeslepend, maar spoedig zetten de leuzen aan tot opstand en actie. Een gastbijdrage van Chris Harms – door de band The Lost Lord genoemd – maakt dat we in ‘Spartacus’ wat grunts en screams, maar ook een diepe gothic stem horen. Veel afwisseling dus.

De gitaarsolo’s van The Crusader zijn erg oorstrelend en neoklassiek, soms met arpeggio’s (‘Ave Rome’) en in ‘Deus Io Vult’ zelfs een wah-wah solo (en religieuze gezangen). Een nummer over Ragnar Lothbrok trekt onze speciale aandacht. Het vangt aan met vredige vrouwenzang, melodieuze gitaren vallen in en deze song blijkt Amon Amarth invloeden te vertonen. Ragnar, son of Odin is geslaagd! Ook de afsluiter ‘Where Dreams Die’ is het vermelden waard. Het begint vrij etnisch (percussie, zang), stevige riffs worden vergezeld van gevoelige zang met enige beschouwende teksten. Wij vegen onze voeten aan drang tot vernieuwing en vinden ‘Revolution’ een heerlijke power metal plaat om je humeur op te krikken. Hail!