Thy Art Is Murder is terug met een nieuw album dat de nodige schedels gaat kraken. De deathcore is op de laatste platen meer dan ooit vermengd met death metal, zonder die kenmerkende ‘slamming’ deathcore te verloochenen. De band blijft een van de vaandeldragers van het genre dat ze mede hebben gevormd tot wat het nu is en met het nieuwe ‘Human Target’ zal die status zeker vast worden vastgehouden.

Het voordeel van Thy Art Is Murder is zanger CJ McMahon die met vloeiende en creatieve zanglijnen iets weet toe te voegen aan de sound van de band. Aan de andere kant hoor je meer invloeden van bands die mede het metalen landschap hebben weten te vormen, in dit geval is het Lamb Of God die veel terug hoort tussen de vele, nog altijd aanwezige, breakdowns door. Op zich geen verkeerde keuze als invloed, maar het betekent voor mij wel dat Thy Art Is Murder iets van hun eigen gezicht verliest en de weg van de commerciëlere deathcore kiest (al is de combinatie tussen commercie en deathcore natuurlijk een ongemakkelijke). Je hoort veel hakkende riffs en strak gespeelde songs die iedere liefhebber van het genre zullen bekoren. De band weet nog steeds pakkende en memorabele songs te schrijven zonder de sloophamer los te laten en ze raken je nog steeds midden in je smoel en je onderbuik.

‘Human Target’ opent het album en is een klassiek Thy Art Is Murder nummer, en ‘Eye For An Eye’ is een song met simpele maar doeltreffende riffs, twee uitstekende songs. Daarnaast staan er op ‘Human Target’ echter ook wat tracks die aan je voorbijgaan zonder een grote indruk achter te laten en stagneert de groei van de band, muzikaal gezien. Tekstueel worden er weer meerdere misstanden op niet mis te verstane wijze de wereld in geslingerd en menig tekst van de heer McMahon zal weer door puriteinen worden veroordeeld. Dit album zal zijn weg wel vinden naar de vaste kern fans, maar of er nieuwe zieltjes worden gewonnen zal nog moeten blijken.