
Nightfall – Children Of Eve
Season Of Mist
Release datum: 2 mei 2025
“Vier jaar geleden kregen we met ‘At Night We Prey’ een welkom teken van leven, nu draait Nightfall terug op kruissnelheid. ”
Vera Matthijssens I 02 mei 2025
We treden binnen in het rijk der echelons van Hellenistische metal. Nightfall was immers – samen met Rotting Christ en Septic Flesh – één van de eerste Griekse bands die extremere metal maakten en dat verzilverden in een langdurige loopbaan. Dat ging bij Nightfall soms met ups en downs, maar als we vorig album ‘At Night We Prey’ (2021) een veelbelovende comeback mochten noemen, dan worden we vier jaar later toch wel op onze wenken bediend met een heel sterke plaat.
‘Children Of Eve’ is het elfde studioalbum van de band met bezield frontman Efthimis Karadimas en hij kreeg daarbij hulp van – ook een naam in de scène – Fotis Benardo (drums, opnamen in de Devasoundz studio), gitarist Kostas K (ook hulp bij productie) en bassist Vasiliki Biza. Dit viertal is klaar om de hort op te gaan en we zijn blij dat we dit kunnen melden, want de tien songs op de nieuwe worp zijn opvallend catchy en opzwepend. Zelden hoorden we Nightfall zo toegankelijk en aanstekelijk vanaf de eerste luisterbeurten. Let wel, dit gaat niet ten kosten van de diepgang, want nog steeds creëert Nighfall een mysterieuze, occulte sfeer. Deze geheimzinnigheid uit zich tevens in het masker dat Efthimis draagt, al is dit meer een gevolg van zijn persoonlijke worstelingen die nog steeds bezig zijn, maar gelukkig gaat het wel de goede kant op. De nummers krijgen soms een gotische toets met esoterische hoge vrouwenzang in de nummers. ‘With Outlandish Desire To Disobey’ zou men zelfs een duet kunnen noemen, maar zover gaan we niet. Trouwens, luister naar opener ‘I Hate’. Die song is zo intens, bevat zoveel dramatiek, barst uit op briljante wijze en werkt systematisch toe naar een climax. En dat is niet alles, want heel het album lang wordt je geconfronteerd met verrassende accenten. Het staat als een paal boven water dat dit album groots is aangepakt, waarbij flink doorrammen afgewisseld wordt met eerder doomachtige inertie (luister maar naar ‘For The Expelled Ones’). Vier jaar geleden kregen we met ‘At Night We Prey’ een welkom teken van leven, nu draait Nightfall terug op kruissnelheid. Doe er je voordeel mee, want de band blijft zichzelf in alle opzichten.
