Gruss Gott en maakt kennis met de Oostenrijkse equivalent van Steel Panther: Madhouse. Met ‘Money Talks Bullshit Walks’ brengt de band hun, volgens mij, eerste album uit. De raakvlakken met hun Amerikaanse evenknie zit met name in de aankleding (pruikjes), maar ook wel muzikaal valt er wel het één en ander te vergelijken. Eighties Rock all the way! Al gebied de eerlijkheid mij wel te zeggen dat het origineel uit Los Angeles muzikaal wel superieur is.

Aan het roer van de band staat gitarist Mikky Stixx, de meeste van de twaalf nummers komen uit zijn koker. Ook het productionele deel (produceren, mixen en masteren) is door de beste man meer dan verdienstelijk verzorgd. In de band vinden we maar liefst twee zangers met de echte Oostenrijkse namen Tommy Lovelace en Lonewoolf. Het is lastig te onderscheiden wanneer wie zingt, de stemmen liggen qua klankkleur en zangwijze akelig dicht bij elkaar. Wel twee prettige brulboeien overigens. De nummers ademen naast Steel Panther nog een ander groot voorbeeld uit. Skid Row om precies te zijn. Tekstueel heeft het allemaal weinig om het lijf, zoals dat natuurlijk ook hoort bij deze vorm van hardrock). Titels als ‘Kiss My Ass’, ‘Sick Sex’ of ‘Hard And Heavy’ getuigen niet bepaald van originaliteit of poëtische diepgang, maar desalniettemin heeft Madhouse een lekker rockend schijfje uitgebracht. Uitschieters zijn er niet echt, maar er zakt ook geen enkel nummer door het ijs. Iets zegt mij dat deze jodeljongens live nog wel eens voor een feestje kunnen zorgen. Ik ben benieuwd of we dit ooit in onze omstreken mogen aanschouwen. Gratis tip van het huis: probeer een band als Skid Row of Steel Panther te benaderen om samen de boel op stelten te zetten tijdens een tour. Tot die tijd is ‘Money Talks Bullshit Walks’ zeker geen slecht begin.