Het is een rustige, bijna troosteloze zondagochtend. Het contrast van de kilte die ik buiten zie en de warmte die ik binnen voel past goed bij hetgeen ‘Full Moon Virgo’ oproept. De nieuwe plaat van King Dude komt anderhalf jaar na zijn vorige wapenfeit, ‘Songs To Make War To’, en het is niet bepaald een voortzetting van wat ons toen ten gehore werd gebracht.

T.J. Cowgill grijpt terug naar de eerdere dagen van King Dude en brengt ons een prachtig, ingetogen album voorzien van zijn kenmerkende cynisme en dikke, zwarte omlijning. De nummers voelen akoestisch aan en zijn vooral een samenspel tussen Cowgill’s stem en de gitaar, waar op de juiste momenten andere instrumenten en geluiden aan toegevoegd worden. Minimaal, maar effectief. Zo worden tijdens het ietwat neerslachtige ‘A Funeral Song For Atheists’ de hogere toetsen van de piano aangeslagen en horen we op de achtergrond van het titelnummer een soort bazuin schallen dat veel weg heeft van een luchtalarm, waardoor dit nummer bijzonder angstaanjagend is.

Cowgill toont aan dat je niet veel meer nodig hebt dan een gitaar om diep emotionele wendingen te maken en een beklemmende sfeer neer te zetten. Zijn stem, veelzijdig als altijd, klinkt dan weer breekbaar en klein, dan weer sterk en resoluut. Het enige moment dat het tempo omhoog gaat is tijdens ‘Make Me Blind’ – maar verwacht geen opbeurende teksten. Neen, we worden eraan herinnerd dat eigenlijk alles voor niets is en het is op ‘Full Virgo Moon’ wederom niet helemaal duidelijk waar de sympathiën van Cowgill liggen. En dat is goed, want op deze manier kan een ieder haar eigen invulling geven aan deze luisterrijke ballades.