Mijn eerste kennismaking met Grindpad is jullie nieuwe album ‘Violence’ dat ik voor Arrow Lords of Metal besprak. In jullie bio lees ik echter dat jullie al een ‘paar’ EP’s hebben uitgebracht. Kun je wat over de geschiedenis van Grindpad vertellen?
Eigenlijk kun je met een gerust hart spreken over Grindpad 1.0 en 2.0. Het huidige Grindpad is al jaren de thrash metalformatie zoals die nu is en gelukkig stabiel en lekker loopt. Met Grindpad 1.0 waren we een death/grind-formatie, en hebben we twee EP’s uitgebracht. ‘Killing For A Living’ uit 2008 en ‘Grave Matter’ van een jaar later. Beide komen binnenkort ook uit op o.a. Spotify. Op die albums zijn we nog steeds erg trots. In 2010 wonnen we de Metal Battle, openden we voor Bolt Thrower en Benediction en als kersverse winnaars leek de toekomst rooskleurig. Echter, het noodlot sloeg toe. Op enig moment vertrokken drie van de vijf leden en bleven van versie 1.0 alleen Axel Bonacic en ik als gitaartandem over. Samen hebben we, vastberadener dan ooit, gezegd: ‘Nu wordt alles anders, niets stopt ons meer: we gaan 100% voor waar we het meeste van houden: Thrash’. Deze stijl hebben we voor het eerst verkend op de ‘Poser Killer’ EP. Dit heeft geleid tot het huidige Grindpad, dat al weer jarenlang prima draait. De huidige bezetting is gewoonweg fantastisch en alle zoektochten naar muzikanten, tegenslagen en personeelswisselingen zijn gelukkig achter de rug. Dit is het Grindpad van ‘Sharkbite!’ en ‘Violence’ en de motor loopt geolied. Naast de genoemde gitaartandem met ons gitaar- en podiumbeest Axel, bestaat Grindpad nu uit onze energieke charismatische frontman Olivier van der Kruijf, een super enthousiaste bassist met een fantastisch netwerk in de persoon van Rik van Gageldonk en uiteraard niemand minder dan ex-Sinister en SUPER-drummer Paul Beltman.

Jullie hadden qua stijl prima gepast als (extra) opener voor de ‘The Bay Area strikes back’ toer van Testament, Exodus en Death Angel die onlangs Europa aandeed en o.a. een uitverkochte Ronda in jullie thuisstad Utrecht stond. Treden jullie vaak op? Zijn dat lossen shows of heeft Grindpad ook getoerd? Wat is tot nu toe jullie hoogtepunt als het om optreden gaat?
We treden denk ik voor gemiddelde begrippen ietwat weinig op. Gelukkig hebben we nu een stuk betere boeker en daar komen in de toekomst niet alleen meer optredens uit maar als het goed is ook wat grotere. Desalniettemin hebben we vorig jaar o.a. vijf supergave optredens in Tsjechië gedaan, hebben we onlangs met Cannabis Corpse opgetreden, staan we op het March Of The Black Horse festival, spelen we de week erna in The Little Devil, komen we in een radiouitzending in Gouda en komt onze releaseshow eraan. Dus het loopt lekker hoor.

Hoogtepunten qua optredens? Samen met S.D.I. spelen in Ostrava was echt onbeschrijfelijk gaaf. Daar waren we echt zo ongeveer helden. Een andere prachtige herinnering die ik heb, was openen voor Tankard. En een keer speelden we op een rondvaartboot, Doc Holidays Metal Cruise. Op een geven moment was er een circle pit rond het trapgat van de boot. Gekte! We dachten even serieus dat er mensen van die steile harde stalen trap af gingen mieteren, hahaha! Ja, mooie dingen meegemaakt al met de Grindpadden…..

In jullie muziek hoor ik zelf invloeden terug van thrash grootheden als Sacred Reich en Slayer, maar ik hoor ook S.O.D. en Death referenties terug in jullie nummers. Zit ik er ver naast? Luister je ook naar andere muziek dan (thrash-)metal alleen?
Ja, onze hartjes kloppen inderdaad voor oldschool thrash metal dus dat soort invloeden zijn niet zo gek. Wat wel erg grappig is: in vrij veel reviews van ‘Sharkbite!’ werd benoemd dat we op M.O.D. zouden lijken, maar niemand van ons kende die band echt goed, hahaha. Tuurlijk, de naam wel, maar de muziek niet echt. Ik ben zelf eigenlijk juist door de reviews naar M.O.D. gaan luisteren. Best wel cool, doet me soms een beetje aan Grindpad denken, hahaha. En ja, iedereen in de band luistert wel ook naar andere muziek. Van alles, super breed. Wat voor Grindpad nog wel een echte inspiratiebron is, is lekkere onvervalste hardcore. Bands als Agnostic Front of Madball drukken toch ook wel een grote stempel op het creatieve proces. ‘Crossover Thrash’ worden we dan ook vrij vaak genoemd. En verder heeft elke lid natuurlijk net weer zijn invloeden. Letterlijk van deathgrind tot aan klassiek, en zo’n beetje alles ertussen.

Hoe komen jullie als Utrechts bandje uit bij een hoog aangeschreven kunstenaar als Ed Repka terecht? Hij maakte eerder hoesontwerpen voor Death, Megadeth, Toxik en Sanctuary, om er maar eens een paar te noemen. Daar moet een mooi verhaal achter zitten.
Ja, daar zit wel een mooi verhaal achter inderdaad. Toen we het nummer ‘Sharkbite!’ hadden geschreven, wisten we al snel dat we daarmee qua thematiek iets te pakken hadden dat kon werken. We zagen al snel hoezen voor ons. En we dachten: hoe cool zou het zijn als we een Repka hoes zouden hebben… Ik bedoel, dat zijn hoezen die ik als kind van tien al bij mijn oudere neef zag. Klassieker kan bijna niet. Het bleek dat Ed Repka niet alleen ‘grote’ bands deed, maar dat hij ook voor ons wilde ontwerpen. En het was zowaar nog te betalen ook. Et voila, ‘Sharkbite!’ Toen begon er een leuk grapje in mijn bolletje te onstaan. Als je naar de hoes kijkt, is er maar één conclusie mogelijk: de haai verslindt de dame, toch? Wat nu….. als er iets anders gebeurt? Zij pakt de haai in plaats van andersom? Dit idee legden we aan Ed Repka voor… en hij vond het helemaal niets, hahaha. Hij had geen interesse. Maar, Repka of niet, wij wisten gewoon zeker dat we een origineel top idee hadden, hebben Repka een uitgebreide gepassioneerde mail gestuurd met onze visie en hij zag het ineens! Hoe cool is dat, we hebben de legendarische Ed Repka overtuigd op visie en hij heeft een tweede fantastische hoes voor ons gemaakt, voor ‘Violence’ dus.

Hoe komen de nummers bij jullie tot stand? Zijn alle tracks door de band geschreven en heeft eenieder daar een bepaalde rol in of doen jullie het anders?
Sowieso zijn alle tracks inderdaad door de band geschreven. Doorgaans kom ik met een nummer en tekst, of een aanzet daartoe. Vervolgens werken we dat met elkaar uit. De één schaaft een riff nog wat bij, de ander maakt de lyrics nog net wat passender. Soms gooien Axel en ik onze beider riffs samen en ontstaat een song. Of Axel schrijft een song. De solo op het eind van ‘Burn The Rapist’ was bijvoorbeeld weer Oliviers idee. Op de CD zeggen we gewoon ‘Music and lyrics by Grindpad’. We zijn één team.

Ik heb trouwens hard moeten lachen om de tekst van ‘Burn the Rapist’ :-). Wie schrijft de teksten bij Grindpad, en waar komt de inspiratie vandaan?
De teksten (of een eerste opzet daartoe) schrijf ik meestal, maar ‘Come In Peace, Go In Pieces’ is bijvoorbeeld van Axel. ‘MK Ultra’ is van Olivier, ‘To Those About To Die’ is nog geschreven door onze vroegere 1.0 zanger Jorre. ‘Revuelta’ hebben Olivier, Axel en ik met z’n drieën geschreven op een pizzadoos en zoals gezegd; we bekijken altijd met elkaar of teksten en songs naar volle tevredenheid zijn. De inspiratie kan overal vandaan komen. ‘Burn the Rapist’ is naar aanleiding een heel naar nieuwsbericht over een smerige verkrachting in een bus geschreven, waarbij de dame in kwestie achteraf ook nog te horen kreeg dat ze ‘er maar niet als hoer uit moest zien’. Ja, dat levert wel ziedende nummers op. Maar een luchtigere fictieve tekst kan net zo goed ontstaan, zoals ‘Toxic Terror’. Er komt gewoon iets tofs/serieus/grappigs/geks in ons op ineens en that’s it.

Zit de metal (of thrash-) scene in Nederland en omgeving gezond in elkaar? Kunnen jullie regelmatig optreden? Opent een contact als dat met Ed Repka deuren als het gaat om (bijvoorbeeld) een support slot op een tour van een grotere band?
Ja, volgens mij is de Nederlandse scene gewoon nog net zo springlevend als altijd. Er zijn veel goede bands. Je merkt wel dat optreden niet meer is wat het vroeger was. Er is gewoon minder geld beschikbaar en er zijn meer regels. Maar ach, we maken geen muziek voor het geld. Wat je wel heel duidelijk merkt, is dat publiek in het buitenland veel enthousiaster is. Zoals ik zei hebben we vorig jaar vijf keer in Tsjechië gespeeld en daar gaat het dak er echt af. Handtekeningen uitdelen, CD’s signeren, op de foto met fans, echt heel ander niveau. Het contact met Ed Repka opent in die zin geen extra deuren. Dat is gewoon een zakelijke aangelegenheid, daar is weinig romantiek aan. Zijn hoes en reputatie openen wel heel duidelijk deuren. Mensen klikken gewoon vaker op ons dan op een ander. Op YouTube heb je bijvoorbeeld een zeer populair thrash metal kanaal (New Wave Of Old School Thrash Metal) en daarop zijn wij één van de meest bekeken bands. Bijna 35.000 keer. Dat zijn best serieuze aantallen.

Ik denk dat jullie met ‘Violence’ een geweldig visitekaartje hebben afgeleverd. Wat zijn de plannen van Grindpad in de (nabije) toekomst?
Vooral lekker plezier blijven hebben en flink hard er op los thrashen! Hopelijk veel mooie grote shows, onze nieuwe plaat het heel goed zien doen, vaker naar het buitenland… Er is al weer volop materiaal voor onze tweede full length dus ook op dat vlak weer lekker bezig zijn. Gewoon de beste nummers schrijven die we in ons hebben en oprecht en gemeend blijven doen wat we doen. En samen met het publiek lekker lol maken.

Wil je nog iets anders kwijt?
Ja, zeker. Het is natuurlijk een vreselijk standaard antwoord maar ik ga het toch geven: Grindpad wil iedereen oprecht hartelijk bedanken die ons volgt, beluistert, die merchandise heeft gekocht of onze shows bezoekt. Vond je ‘Sharkbite!’ al tof, dan beloof ik dat je ‘Violence’ helemaal gaaf gaat vinden. We hopen jullie in de moshpit te zien om lekker met opblaashaaien te slaan en bier te drinken en lekker te thrashen!