Eerste indrukken kunnen bedriegen. Bij de eerste luisterbeurt van dit ‘Aurora’ was ik niet bepaald onder de indruk. Weer een Duits jodelend folkmetal stelletje die een graantje van Saltatio Mortis proberen mee te pikken. Hoewel de invloeden onmiskenbaar zijn, bleken er op een tweede luisterbeurt toch heel wat verschillen te zijn die deze band apart zetten van hun bekendere landgenoten, waaronder niet in de laatste plaats een fatsoenlijk geklede zanger.

Harpyie lijkt een serieuzer en diepgaander toon aan te slaan dan de zoektocht naar clowns van Saltiato Mortis. Vanaf de sterke ‘Morgenstern’, wat lijkt te handelen om iemand die door zijn vader in de steek is gelaten, blinkt Harpyie uit in sterke pakkende teksten (met dank aan wat Duits sprekende contacten voor de hulp). Op deze openende telg komen de folky elementen nog niet zo sterk naar voren. Dit verandert bij ‘Sternenfeuer’, wat met de uitroepen “Aurora, aurora!” als titelsong bestempeld kan worden. Hier doet de lier duidelijk hoorbaar zijn intrede. ‘Nichts Mehr’ is het toneel van de videoclip, en hier wordt een op de klippen lopende relatie bezongen. Op ‘Kompassrosen Welken Nicht’ horen we de vocalen van zanger Aello in een powerballad-setting, en daar passen ze ook mooi bij. Een wereldklasse zanger is hij zeker niet, maar hij heeft een mooi zacht timbre die de muziek zeker past. Ook fijn aan dit nummer is dat de viool wat meer gebruikt wordt buiten de bombastische stukken met tien viool-opnames bovenop elkaar. Wat vooral leuk is aan de muziek van Harpyie, is dat het zich niet persé vastlegt op het hoofdgenre folk metal, maar met de eerder genoemde bombastiek spreekt de band ook het oeuvre van de power metal en neo-klassieke metal aan. Dit is op een nummer als ‘Atlantis’ zeker goed te horen. Op ‘Blut Und Spiele’ krijgen we zelfs wat elektrische elementen, iets wat binnen de folk metal toch wel als taboe wordt gezien en dus best gedurfd is. Mijn persoonlijke favoriet staat helemaal achteraan met ‘Winternachtstraum’, wat heel groots maar toch breekbaar een winterse fantasie schetst.

Harpyie biedt met dit album een stevig contragewicht aan de trend van folk metal bands die altijd maar vrolijk klinken en qua tekstuele diepgang niet verder komen dan “Yarr riep de piraat terwijl hij zijn rum opzoop”. De mooie teksten als die van ‘Morgenstern’, ‘Nichts Mehr’ en ‘Winternachtstraum’ gecombineerd met de soms grootse en soms subtiele muziek maken een combinatie die dit album duidelijk in de categorie bovengemiddeld plaatsen. Liefhebbers van folkmetal maar ook van epische metal moeten dit plaatje zeker even proberen, mits ze niet vies zijn van Duitstalige vocalen.