Halestorm, In This Moment & New Years Day – AFAS Live Amsterdam – 20 november 2019
“Zoals eerder aangegeven is headliner Halestorm door het vele toeren een erg hechte en eerlijke live-band geworden en dat werd vanaf de allereerste minuut op een niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt door Lizzy Hale en haar mannen.”
De Amerikaanse band Halestorm is het schoolvoorbeeld van het feit dat continuiteit en hard werken loont. Die continuiteit is met name te vinden in het consistente kwaliteitsniveau van hun studio-albums, terwijl het vele toeren, zeker voor een band van hun statuur, de factor hard werken invult. Hierdoor heeft de band zich in de loop der jaren enorm weten te ontwikkelen en is men op het podium een geoliede machine geworden. Dat bleek al toen men begin vorig jaar de 013 in Tilburg aandeed en een erg overtuigend optreden neerzette, maar ook op deze doordeweekse avond wist men moeiteloos de AFAS vol te krijgen en nogmaals aan te tonen een geweldige live-band te zijn…
08/12/19 I Tekst: Sjak Roks I Pics: Hans Lievaart
Voordat Elizabeth “Lizzy” Hale en haar mannen hun kunsten mochten vertonen, hadden de support acts In This Moment en New Years Day de taak gekregen om het in grote getale opgekomen publiek op te warmen voor de hoofdact. Toen laatstgenoemde het podium betrad was de zaal vanwege het vroege tijdstip echter nog slechts half gevuld, maar dat weerhield de extraverte en flamboyante frontvrouw Ash Costello er niet van om een enthousiaste en energieke show ten beste te geven. De nieuwe plaat ‘Unbreakable’ van dit vijftal was me prima bevallen en ik was dan ook zeer benieuwd in hoeverre ze in staat zouden zijn om dit strakke, machinaal klinkende song materiaal in een live setting neer te zetten. Ik moet eerlijk zeggen dat een en ander een stuk chaotischer en rommeliger overkwam dan het superstrakke geluid dat ‘Unbreakable’ kenmerkte, maar dat neemt niet weg dat ik toch wel gecharmeerd was van hetgeen deze band te bieden had. Natuurlijk trok Ash Costello met haar excentrieke verschijning en vocale inkleuring alle aandacht naar zich toe, maar dat is mijns inziens ook niet meer dan terecht daar zij toch wel de onderscheidende factor in New Year’s Day is. Gedurende een half uurtje werden aanstekelijke versies neergezet van onder andere ‘Come For Me’, ‘Skeletons’ en ‘Defame Me’ en bewees New Year’s Day andermaal een erg interessante band te zijn. De enige fout, of zeg maar blunder, die men maakte was om een erg belabberde versie van Pantera’s ‘Fucking Hostile’ te spelen, want dat had men echt beter achterwege kunnen laten. Nu zou men vooral gezien worden als de band die ‘Fucking Hostile’ totaal verneukte in plaats van de toch wel talentvolle act die men is en die over uitstekend eigen song materiaal beschikt.
Na New Year’s Day was het de beurt aan het eveneens Amerikaanse In This Moment, wiens frontvrouw Maria Brink ook duidelijk degene is om wie het allemaal draait. Meer nog dan Ash Costello trok zij alle aandacht naar zich toe, al kwam dat ook wel door de erg theatrale show die men neerzette. Die bijzondere show zorgde er bijna voor dat de aandacht meer naar het visuele aspect getrokken werd in plaats van naar het muzikale aspect en dat is toch wel jammer. Er werd meerdere malen van kostuum gewisseld en gebruik gemaakt van de nodige danseressen waardoor er heel veel gebeurde op het podium en je wat dat betreft in ieder geval behoorlijk op je wenken bediend werd. Gold dat dan ook voor de muzikale invulling van deze show? Nou, dat viel dan wel wat tegen moet ik eerlijk zeggen, want als je echt goed luistert naar wat In This Moment muzikaal te bieden heeft blijkt dat niet zo bijzonder te zijn. Natuurlijk werd er redelijk strak gespeeld, maar buiten de ballade ‘Legacy’ en de erg sterke afsluiter ‘Whore’ bleek het song materiaal van In This Moment redelijk monotoon en uitwisselbaar te zijn. Zangeres Maria Brink maakte nog wel indruk met haar krachtige stemgeluid, maar muzikaal heeft In This Moment te weinig te bieden om de aandacht gedurende het gehele optreden vast te houden.
Zoals eerder aangegeven is headliner Halestorm door het vele toeren een erg hechte en eerlijke live-band geworden en dat werd vanaf de allereerste minuut op een niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt door Lizzy Hale en haar mannen. Ondersteund door een kristalhelder geluid werd er geopend met ‘Freak Like Me’, gevolgd door het venijnige ‘Love Bites (So Do I)’ en meteen werd duidelijk hoe retestrak deze band het materiaal neerzet. Natuurlijk draait het bij Halestorm ook voor het grootste gedeelte om frontvrouw Lizzy Hale en zij liet op deze avond zien dat ze helemaal geen moeite heeft met deze boegbeeld-functie. Ze was uitstekend bij stem en wist een goede band op te bouwen met de vele enthousiaste aanwezigen, waardoor nummers zoals ‘Mz. Hyde’, ‘A Familiar Taste Of Poison’, ‘We Are The Fire’ en ‘Killing Ourselves To Live’ uitstekend neergezet werden. Na het laatstgenoemde nummer wordt er even afscheid genomen van het publiek, maar natuurlijk keerde men terug voor een zeer welverdiende toegift. Naast het uitstekende ‘Break In’ viel daarin men name de prima uitvoering van de Adele-cover ‘Someone Like You’ op, die nogmaals aantoonde dat Halestorm een erg sterke live-band is. Na afsluiter ‘I Miss The Misery’ was het dan toch echt gedaan en konden de vele aanwezigen terugkijken op een uitstekend optreden van een prima band en vooral zangeres. Hopelijk komt de band dan ook regelmatig terug naar Nederland, want dit optreden smaakte duidelijk naar meer, zoveel is wel duidelijk…
Check de onderstaande socials voor meer informatie over Halestorm.