Glorious Bankrobbers brengen een mix van Chuck Berry riffs, kauwgomballen glam boogie met een sleazy randje en een snufje Southern rock met een punky energie; een concept waar je toch wel kansen van zou verwachten. Toch heeft het de band eigenlijk nooit echt meegezeten en eerlijk gezegd had ik ze al een hele tijd gemist. De welbekende personeelswissels waren hier ook debet aan (zanger Olle Hillborg was onder andere overgestapt naar Backstreet Girls; nog zo’n heerlijk bandje dat nooit echt doorgebroken is), maar de grote adempauze kwam na het plotseling wegvallen van drummer Oden. De band is ooit in 1983 (jawel!) begonnen en hebben tot op heden slechts twee studio albums, een live plaat en een verzamelaar uitgebracht, die alleen eigenlijk maar bij een selecte groep liefhebbers bekend zijn. Toch zal deze band een inspiratiebron voor bijvoorbeeld Crazy Lixx geweest zijn, maar waarschijnlijk zal Glorious Bankrobbers eenzelfde lot als bijvoorbeeld Mudhoney in de rol van inspiratiebron voor Nirvana ondergaan; een trendsetter die als zodanig benoemd wordt door bands die doorbreken, maar hier zelf niet de vruchten van plukken.

Dit nieuwe album toont duidelijk aan de mannen het nog steeds kunnen; de riffs en refreinen zijn enorm catchy, de nummers zijn tot in de kleinste details top gearrangeerd en het swingt en rockt als een malle. Heel vaak denk je inderdaad iets eigenlijk al te kennen; zo denk ik bij ‘House Of Fantasy’ direct aan Rick Springfield (past niet echt bij het voorgaande verhaal, maar ja), maar ook Sweet, Allman Brothers of Kiss invloeden kunnen zomaar voorbij komen. Ook zou je links kunnen leggen naar huidige Scandinavische high energy rawk ‘n’ roll bands; verklaart in ieder geval wel een deel van mijn voorliefde voor deze band. Hopelijk krijgen ze toch nog een beetje meer de wind in de zeilen, want het zij ze gegund; deze plaat is het zeker weer waard om beluisterd te worden!