Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Excalion – Emotions
Scarlet Records
Release datum: 27 september 2019
Tekst: Jori van de Worp – 15 september 2019
“Hier wordt ruimte gelaten voor lagere en verdraaid gave zanglijnen waarin Marcus een landgenoot genaamd Tony Kakko toch een stevig poepie laat ruiken.”
7.5/10

In de subtop van Finse power metal bands is Excalion al jaren een vaste waarde. De band kabbelde in het eerste decennium van het bestaan rustig voort, maar pas sinds het binnenhalen van zanger Marcus Lång (Force Majeure) zijn de zaken echt gaan rollen. ‘Dream Alive’ was twee jaar geleden met afstand de beste plaat uit de carrière van de groep, en de verwachtingen zijn dan ook hoog bij dit vijfde album ‘Emotions’. Finse power metal dus, verwacht dan ook weer volop vergelijkingen met bands als Stratovarius, Sonata Arctica en Dreamtale.

Met ‘Trust’ begint het album zoals een album in deze tak van sport hoort te beginnen. Een krachtige openingsriff, doorspekt van de synths en met een lekkere dubbele bas eronder. Het is hier vooral nog Sonata Arctica wat de klok slaat. ‘Sunshine Path’ klinkt zoals de titel doet vermoeden erg blijmoedig, en het is misschien wel een beetje té toegankelijk? Vandaar ook de keuze voor dit nummer bij de lyric video. Nouja, smaken verschillen zullen we maar zeggen. Ik kan in ieder geval weer lekker uit het bolleke bij het hardere ‘Lost Control’, wat zonder meer een van de sterkste punten op het album is! Met ‘Solitude’ wordt het tempo weer wat getemperd. Hier wordt ruimte gelaten voor lagere en verdraaid gave zanglijnen waarin Marcus een landgenoot genaamd Tony Kakko toch een stevig poepie laat ruiken. Over het algemeen vind ik de band iets te gortig geworden met synths, ze beginnen de gitaren wat naar de achtergrond te drukken. De hardere nummers als ’Night Mariner’ en het eerder genoemde ‘Lost Control’ kunnen daarom ook meer op mijn goedkeuring rekenen dan ‘Sunshine Path’ en ‘the Mercy Racers’. Wat als een paal boven water staat is de uitstekende geluidskwaliteit, geborgd door niemand minder dan Simone Mularoni (DGM). Met een fantastisch epos als ‘Callsigns’ sluit het album op een gedenkwaardige wijze af. De climax aan het eind dit nummer die overloopt in een strijkinstrument in de regen is adembenemend!

Hoewel mijn persoonlijke voorkeur bij ‘Dream Alive’ blijft liggen, is dat absoluut geen tip om dit album ook maar gelijk in de schappen te laten verstoffen. Excalion is en blijft een van de betere cultbands in deze hoek en fans van de eerdergenoemde bands Stratovarius, Sonata Arctica en Dreamtale, kunnen dit werkje dan ook gerust in huis halen.

Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.