Olof Wikstrand: “Ik denk dat het percentage recht toe recht aan songs op het nieuwe album groter zal zijn dan op ons vorige studio album “Zenith”. Ik probeer een soort van balans te vinden in wat ik zelf leuk vind om te schrijven op dit moment en datgene wat van me wordt verwacht. Twee stappen vooruit en eentje achteruit als het ware. Tegelijkertijd willen we ook niet voorspelbaar zijn”.
“Live by Fire II” is het zevende album van de Zweedse (traditional) heavy metal band Enforcer en het, zoals de titel doet vermoeden, tweede live album van de groep. Over het hoe en waarom van deze nieuwe release maar ook over het vorige studio album “Zenith” en de zeer gezonde muziek scene in thuisland Zweden, sprak Arrow/Lords of Metal met de sympathieke Enforcer frontman Olof Wikstrand.
Erik Boter Ι 18 maart 2021
Olof, ik begin maar meteen met een niet erg originele vraag in deze tijden van Corona. Op welke manier heeft de pandemie invloed op jouw leven?
Eigenlijk helemaal niet. Ik leef eigenlijk altijd al op een manier waarbij ik veel alleen ben en verder weinig mensen zie. Op die manier heeft de pandemie dus geen invloed en ziet mijn leven nu eruit als in de periode voor de Corona pandemie.
En de band dan? Zouden jullie normaal gesproken niet toeren op dit moment?
Dat klopt wel hoor, maar ik vind het niet erg om een langere periode niet de boer op te zijn en meer focus te leggen op creatief bezig zijn. Het is ook niet zo dat we ons nieuwe live album “Live by Fire II” hebben uitgebracht om deze pandemie te overbruggen. Het was daarvoor al het plan om deze opnames op dit moment uit te brengen. We kregen de mogelijkheid om deze show volledig op te nemen, zowel op audio als op video..
Oh, echt? Ik wist niet dat er ook beelden waren geschoten.
Zeker wel, en die gaan ook tegelijk met het album uitkomen. We kunnen met deze opnames laten zien hoe een headline show van Enforcer klinkt en eruit ziet en daar zijn we bijzonder content mee.
Het publiek deed goed mee, dat is goed te horen op het live album. Er waren hoorbaar veel fans aanwezig bij dit optreden. Hoe komt het dat een band als Enforcer het zo goed doet in Zuid Amerika, en in Mexico specifiek denk je?
Het gaat niet specifiek om ons, maar om het hele genre van traditionele heavy metal. Die stroming van metal is in Zuid Amerika nog steeds erg populair, het is zelfs een soort mainstream te noemen. In Europa is de traditionele heavy metal toch wat meer in de underground terecht gekomen. Wij hebben soms wel het gevoel dat we door bijvoorbeeld festivals niet echt serieus genomen worden als het om boekingen gaat. In Zuid Amerika worden we meer als vol gezien en dat betekent automatisch dat we daar meer aandacht kunnen krijgen in de media en dergelijke. Voor bands als wij heerst daar een meer dan gezonde scene.
Over die traditionele heavy metal gesproken, ik las ergens dat jullie onderdeel zouden uitmaken van een stroming die de “New Wave of Traditional Heavy Metal” genoemd wordt, de onuitspreekbare afkorting “NWOTHM”. Wat maakt Enforcer een traditionele band?
Laat ik voorop stellen dat ik mezelf geen onderdeel voel van welke “wave” dan ook. Maar zoals ik het begrepen heb, hebben wij deze stroming (mede-) gecreëerd. Ik heb er zelf niet zoveel mee. Zoals ik er zelf naar kijk: wij spelen heavy metal. En als je het dan over de definitie van het woord “traditioneel” hebt.. kijk, in de jaren ’90 had je bands als Pantera. Die maakten geweldige muziek, maar het was geen heavy metal. Dat werd veel eerder gemaakt. Voor mij is traditionele heavy metal dus hetzelfde als heavy metal. Snap je een beetje wat ik bedoel?
Ik denk van wel.. noem dan eens een voorbeeld van een band die aan jouw definitie voldoet?
Saxon!
Ja, dat is een goeie.. maar wacht eens even.. hoe oud ben jij eigenlijk?
Haha, ik ben 35.
OK, Saxon begon in 1979, dus dat was ver vóór jouw tijd. Ik vind het dan altijd wel weer gaaf om te zien dat de muziek van zo’n band voortleeft in de volgende generatie.. Is Saxon je favoriete metal band?
Nee hoor, het was het eerste wat in me op kwam in antwoord op je vraag. Mijn muzieksmaak is veel breder dan heavy metal alleen. Ik hou van rockmuziek gemaakt in de seventies tot aan de late jaren ’80, maar ook van hele brute en extreme metalbands. En alles wat er tussen zit. Ik hou alleen niet zo van hardrock uit de jaren negentig. Daar heb ik niet veel mee. Misschien wat vroege Death Metal uit die periode, maar verder eigenlijk niet.
Echt waar, joh? Als ik jou zo hoor zitten we qua muzieksmaak wel bij elkaar in de buurt, maar dan geef ik je toch de tip om eens naar bands als Badlands en Riverdogs te luisteren. Die hebben begin jaren negentig briljante albums gemaakt, die in mijn opinie tijdloos gebleken zijn maar veel te weinig aandacht hebben gekregen.
Riverdogs ken ik wel van naam omdat Vivian Campbell daarin heeft gespeeld, toch? Ik ben een fan van zijn gitaarspel. Dank voor de tips, ik ga eens luisteren.
Als Nederlander kan ik enorm jaloers zijn op de scene van hardrock en metalbands in Zweden. Er komen zoveel geweldige bands en muziek uit jullie contreien. En dat gaat van dansbare rock naar de meest extreme death metal. Candlemass, Opeth, The Nighflight Orchestra, Avatarium, Ghost, Bloodbath.. de lijst houdt niet op. Hoe komt het toch dat Zweden hofleverancier is als het gaat om goede, harde muziek en succesvolle bands?
Ja, dat is niet iets van de laatste jaren, maar kun je dat terugvoeren tot de vroege jaren zeventig zelfs. Toevallig heb ik een paar maanden terug meegewerkt aan een proefschrift van iemand dit precies dit onderwerp gebruikte om af te studeren. We kwamen samen tot de conclusie dat twee dingen heel goed geregeld zijn in Zweden als het gaat om een goede voedingsbodem voor een gezonde muziekscene. Allereerst kent Zweden een meer dan uitstekend sociaal stelsel. Dat geeft je als creatieveling de ruimte om je te ontwikkelen als kunstenaar of muzikant, terwijl je ook een bepaald minimum inkomen kunt krijgen van de staat. Als je dus niet teveel uitgeeft, kun je wonen en eten en je in de tussentijd bekwamen als muzikant of songschrijver bijvoorbeeld. Het geeft je in ieder geval de keus om het pad van de creativiteit in te slaan wanneer je dat echt wilt. Dat is in Zweden bijzonder goed geregeld. Ten tweede zijn in Zweden muzieklessen zwaar gesubsidieerd en daarmee bijna gratis voor ouders. Ik heb jarenlang twee keer per week gitaarles gehad en ik geloof dat mijn ouders daar twintig euro per jaar voor moesten betalen. Verder zijn de scholen en universiteiten hier gratis. Dus lukt het niet als muzikant, kun je vrij eenvoudig en zonder kosten weer gaan studeren en een dokter worden, hahaha. Je kunt dus in Zweden, door alle faciliteiten, vrij gemakkelijk het risico nemen om muzikant te worden zonder dat je daardoor snel aan lager wal zult raken. Ik denk dat dit zeker een reden is waarom er bij ons relatief veel zichtbaar talent rondloopt.
Laten we even terug gaan naar jullie nieuwe live album. Ik heb in mijn review geschreven dat “Live by Fire II” de best klinkende live plaat is die ik in jaren heb gehoord. De sound is werkelijk geweldig. Elk instrument is afzonderlijk goed te volgen, dat is wel eens anders bij live albums.
Mooi dat je dat zegt! Ik heb het album zelf gemixt namelijk. Ik ben er zelf ook wel tevreden mee en ik heb me ook ten doel gesteld om het album, qua kwaliteit, te laten klinken als een studio album zonder daarbij het live gevoel te verliezen, snap je wat ik bedoel? Dat betekent dat ik alle kanalen van de instrumenten apart heb opgenomen en daarna pas in elkaar heb gemixt als het ware. Doordat we met in-ears spelen hebben we op het podium ook geen “lekken” die door monitors veroorzaakt kunnen worden. Bijvoorbeeld dat je door de microfoons van de drums de basgitaar hoort doorklinken. Alle sporen zijn dus geheel clean opgenomen. Dat komt de sound erg ten goede, denk ik. We spelen altijd volledig live, dus dat is ook wat je hoort op het album. Er is achteraf nagenoeg niks gerepareerd.
Ook de achtergrondzang niet? Want die klinken wel erg perfect voor een liveshow.
De achtergrondzang is ook live. Wat we wel doen is er op het podium reverb overheen zetten. Dat doen we dus al in de live setting. De achtergrondzang is dus wel live, de echo die er overheen gaat, wordt er vanuit keyboards overheen gelegd. Dat geeft de sound waar jij het over hebt. Ik wilde ook dat het album een exacte weergave zou zijn van een volledige Enforcer show, dus dat ik ook de reden dat de solo’s erop zijn blijven staan. Ik wilde niet in de opnames knippen.
Wat zijn de plannen voor Enforcer in de komende maanden? Live shows lijken nog even uitgesloten te zijn de komende tijd dus “Live by Fire II” live promoten zal er nog even niet inzitten.
Een toer plannen heeft momenteel nog geen enkele zin. We doen overigens wel twee shows in december in Moskou en St. Petersburg als support van Destruction, maar dat zijn de enige twee optredens die we nu op de agenda hebben staan. De logische volgende stap voor ons zal nieuw studio materiaal zijn, waar we overigens al hard aan werken. Ik heb het laatste jaar hard aan vers materiaal gewerkt.
Hoe kijk je eigenlijk terug op jullie laatste studio album, “Zenith” (2019)? Het kreeg in de pers hier en daar wat mindere reviews omdat het wat rustiger was dan jullie eerdere werk.
Ik heb mijn hele ziel en zaligheid in dat album gestoken en ik ben er nog steeds erg trots op. Het is het meest complete album dat we ooit hebben gemaakt, qua composities, productie, noem maar op. Het is ook het meest afwisselende album in onze discografie: elk nummer is anders ten opzichte van de andere songs. Bij het maken van “Zenith” hebben we ons totaal niet laten beïnvloeden door wat mensen van ons verwachtten. Totale creatieve vrijheid hebben we gehad bij het maken van dit album. Judas Priest, Rainbow en Black Sabbath waren inspiratiebronnen tijdens het schrijfproces. Niet zo zeer vanwege hun specifieke geluid, maar meer doordat deze bands ook zoveel nummers hebben gemaakt die van elkaar verschillen. Dat wilden wij met dit album ook.
Welke kant gaat het op met de nieuwe songs dan? Zijn de nieuwe songs een reactie op het vorige album bijvoorbeeld?
Daar geloof ik niet zo in. Wat wel zo is dat ik bij het schrijven van de nieuwe nummers iets meer rekening heb gehouden met wat de fans van ons verwachten. Dus ik denk dat het percentage recht toe recht aan songs op het nieuwe album groter zal zijn dan op “Zenith”. Ik probeer een soort van balans te vinden in wat ik zelf leuk vind om te schrijven op dit moment en datgene wat van me wordt verwacht. Twee stappen vooruit en eentje achteruit als het ware. Tegelijkertijd willen we ook niet voorspelbaar zijn.
Ik wil het nog even over je gitaren hebben. Het viel me op dat je op foto’s bijna altijd een Ibanez Destroyer vast hebt. Een prachtige plank, die vooral bekend is gemaakt door Adrian Smith (Iron Maiden) en Phil Collen (Def Leppard) in hun klassieke periodes. Is dat ook de reden dat je dit instrument bespeelt?
Absoluut! Vooral Adrian Smith heeft mij als muzikant enorm geïnspireerd. Adrian is de reden waarom ik op een Destroyer ben gaan spelen.
Is het je favoriete gitaar? Speel je er ook op tijdens studio opnames?
Absoluut niet! Hahaha. Een metal gitarist speelt op een Ibanez Destroyer omdat een “fucking cool” gitaar is om te zien. Daarom speel ik er live bijna altijd op; het is gewoon een prachtige gitaar dat ben ik helemaal met je eens. En, zoals we allebei weten: in de heavy metal draait alles om imago, hahaha! Maar het is eigenlijk geen prettige gitaar om op te spelen. In de studio speel ik bijna altijd op Fender Stratocasters, hahaha.
Enforcer heeft in het verleden regelmatig in de Nederlandse clubs gespeeld: Amsterdam, Leiden, Rotterdam..
Drachten! Vergeet Drachten niet!
..ik was nog niet uitgepraat, Drachten natuurlijk ook.. is er een Nederlandse show waar je speciaal met een prettig gevoel op terug kijkt?
Die show in Drachten was ergens in de middag weet ik nog, dat was bijzonder. Weet je, Nederland heeft een prettige cultuur voor een band als de onze om te spelen. Er komen altijd mensen naar ons kijken en dat voelt gewoon goed. Als ik er één Nederlandse show uit moet halen dan is dat toch wel Fortarock (2015) geweest (klik voor videobewijs). We stonden op het hoofdpodium en waanden ons wereldsterren. Dat was ook erg bijzonder.
Gaan we jullie snel weer in Nederland zien?
Ik hoop het! Nederland is altijd opgenomen in ons toerschema dus we hopen jullie snel allemaal weer te zien. Tot die tijd hebben jullie het live album om van te genieten! Op de releasedag (19 maart) streamen we de hele show, met beeld, op YouTube vanaf 19:00 uur! Mijn broer (drummer Jonas Wikstrand) en ik zullen hier en daar ook commentaar geven. See you there!