Dynamo Metalfest 2025 in IJssportcentrum, Eindhoven, vrijdag 15 augustus 2024
“…maar het voordeel van déze technische band is dat er ook nog wat gebeurt op het podium en dat is vaak niet bij dit soort bands“
Dynamo Metal Fest bestaat 10 jaar en dat moeten we vieren met geweldige muziek. De organisatie heeft heel hard gewerkt om zoals altijd een heel mooi programma neer te zetten. En naar mijn mening is dat goed gelukt, er is voor ieder wat wils. Dynamo Metal Fest 2025 is de viering van 10 jaar het fijnste festival van Nederland. Het is vrijdagmiddag een uur of drie en ik sta op een bijna leeg veld op de kunstijsbaan. Om 16:15 uur barst het feest los, we hebben vandaag 5 bands op het programma staan. Ik heb eerst nog wat tijd om het terrein te verkennen, wat ik dan ook met plezier doe. Het podium is wat groter dan vorig jaar en daarom zijn eettentjes allemaal naar de buitenring verhuisd. De band en festival merchandise staat nog wel binnen, de overige merchandise heeft een eigen ruimte gekregen aan de buitenrand van het pand.
8 september 2025 I Tekst: Perry Boleij I Foto’s: Hans Lievaart
Nailbomb
De eerste band is van vandaag is Nailbomb, die zoals het tegenwoordig traditie is, 30 jaar geleden op dat andere geweldige Dynamo festival stond. Deze show is vastgelegd en heeft de titel “Proud To Commit Commercial Suicide”. Bandleider / frontman Max Cavalera heeft het project een tijdje geleden weer nieuw leven in geblazen en daarom kun je het wel uniek noemen als je hier vandaag bij bent. Ik kijk het podium op om te zien of er al beweging is en ik zie daar Mike DeLeon als roadie. Ze zouden Mike kunnen kennen van Phillip Anselmo & The illegals, M.O.D., Bay Area Interthrashional en laatst speelde hij ook mee bij die andere band van Max, SoulFly. Gaaf dat je je niet te groot voelt om een band als Nailbomb te helpen. Dan de show: Max heeft wel eens gezegd over deze band dat ze een hekel hebben aan stilte, nou dat merken we. De heren en een dame maken geluid dat als een wervelwind door de kunstijsbaan raast. De metal met punk invloeden heeft meteen iedereen bij zijn ballen, al is het nog niet heel druk als de band begint. Jammer is dat wel en ik hoor later dat mensen 2 uur in de rij hebben gestaan om binnen te komen. De organisatie heeft er alles aan gedaan dat te voorkomen, maar het liep helaas toch zo. ‘Wasting Away’ is het eerste nummer wat ze op ons af vuren en met de samples en de vette gitaren horen we meteen waarvoor we naar Dynamo Metal Fest gekomen zijn. Dat wordt 3 dagen nekspieren trainen lekker. Tijdens nummers als ’24 Hour Bullshit’, ‘Guerrilias’, ‘Blind And Lost’ en bijvoorbeeld ‘World Of Shit’ komen er heftige beelden van onder andere sloppenwijken, en steden onder vuur waar helikopters boven hangen op het scherm achter de band. Het gaat allemaal met geweld en Max voelt ook echt boos, zoals het hoort in dit collectief. De 3 kwartier gaan als een dolle voorbij, met een goede agressieve show. Dynamo Metal Fest is begonnen en dat voel ik nu al in heel mijn lichaam.
Paradise Lost
Ondertekende hoopt eigenlijk op nummers van het aankomende nieuwe album ‘Ascension’, maar helaas geen nieuw nummer vandaag, maar de Britten hebben genoeg albums uitgebracht om een paar hele gave deuntjes te spelen, en daar beginnen ze mee in de vorm van ‘Enchantment’ van het hitalbum ‘Draconian Times’. Van datzelfde album spelen ze later ook nog ‘The Last Time’. Gitarist Aaron Aedy is zoals iedere keer dat ik de band gezien heb de vrolijke noot in de band. Hij zingt alles mee en gooit er regelmatig een smile tegenaan. Paradise Lost is super op elkaar ingespeeld, ze zijn al vanaf 1988 bij elkaar behalve drummer Jeff Singer, die pas weer in de band is teruggekomen. Zanger Nick Holmes is een degelijke brulboei en zanger, niet zo veel lullen, maar spelen. Gitarist / toetsenist Gregor mackintosh ramt er zo nu en dan een vette rif in en bassist Stephen Edmondson is samen met de eerder genoemde drummer de stuwende kracht achter de band. Zoals ik al aangaf het is een hele degelijke show, met nummers van 7 verschillende albums, waaronder ‘Obsidian’, ‘Shades Of God’ en ‘One Second’, dus een aardige bloemlezing van het werk van de band, voor zover dat dan kan in 45 minuten. Paradise Lost was in 1995 overigens headliner van het grote Dynamo.
Fear Factory
Alleen gitarist Dino Cazares is nog origineel lid van Fear Factory. Dat is dan ook de drijvende kracht achter de band. De eerste 3 nummers komen van de 2e plaat uit 1995 ‘Demanufacture’ en daarmee is de toon gezet met een soort terugblik naar 1995 toen ze ook op het festival stonden. De moshpit gaat bij het eerste nummer al open en zanger Milo Sylvestro spoort ons aan om het stof doen opwaaien. Omdat de heren uit Los Angeles met het album ‘Demanufacture’ beginnen, gaat het meteen goed los in de pit. Altijd heel gaaf om te zien wat zo’n band kan losmaken bij jong en oud, maar deze jongen bekijkt het mooi van de zijkant. We hebben een paar primeurtjes: ‘Big God/Raped Souls’ wordt vandaag voor het eerst gespeeld sinds 2010 en ‘Raped Souls’ zelfs voor het eerst sinds 1994, ‘Self Immolation’ werd sinds 2012 niet meer live gespeeld en dan hebben we nog een paar tour debuten waaronder ‘Scumgrief’ in de deep dub trauma mix, ‘Martyr’ en ‘Scapegoat’. De industrial thrash metal gaat er lekker in bij het aanwezige publiek. Gitarist Dino Cazares spoort ons aan om mee te zingen met “I Don’t Wanna Live That Way’ en als we dat een paar keer gedaan hebben naar meneers zin dan starten ze ‘Replica’. Zanger Milo vraagt of wij de titel van het 1e nummer van het 3e album kennen en zo niet spelen ze het niet, vervolgens krijgen we ‘Shock’ van het album ‘Obsolete’ als een wervelwind over ons heen, heerlijk is dat. Met het nummer ‘Linchpin’ eindigen ze dit gave optreden.
Mastodon
De band uit Atlanta, Georgia is een technisch hoogstandje, maar het voordeel van déze technische band is dat er ook nog wat gebeurt op het podium en dat is vaak niet bij dit soort bands. Op de achtergrond komen er mooie beelden voorbij van onder andere de geweldig mooie albumhoezen die dan een soort van tot leven komen. De band heeft 1 van hun kernleden eerder dit jaar zien vertrekken. Brent Hinds (die nog weer recenter overleden is) was zanger/gitarist van het collectief, maar is vervangen door gitarist Nick Johnson. Er is ook een toetsenist bij die luistert naar de naam Joӑo “Rasta” Nogueira. Dan hebben we natuurlijk nog drummer/zanger Brann Dailor, bassist/zanger Troy Sanders en gitarist/achtergrondzanger Bill Kelliher. De show begint met ‘Crazy Train’ van de ook onlangs overleden “Prince Of Darkness” Ozzy Osbourne (van tape). Mastodon was 1 van de bands die ook op de eindshow van Black Sabbath speelde, Brenn Dailor heeft een Ozzy Osbourne shirt aan en Troy Sanders draagt een Back To The Beginning shirt.
De heren produceren een heel lekker geluid. Ik sta vanaf de eerste tonen met kippenvel op heel mijn lijf. Mastodon heeft 8 studio albums uitgebracht tussen 2002 en 2021 en daarvan worden van 7 verschillende albums nummers gespeeld, alleen ‘Crack The Skye’ komt niet aan bod. De eerste 2 nummers komen van ‘Once More Round The Sun’ uit 2014, dit zijn ook nr.1 en nr.2 van het album. Zoals ik al eerder verkondigde is het geluid goed en de band heeft er zichtbaar veel zin in. Van het 5e album ‘The Hunter’ uit 2011 komen 3 nummers waarvan 1 van mijn favorieten ‘Black Tongue’. Dit blijft zo’n buitengewoon sterk nummer en live heeft het zoveel power. Zanger/gitarist Troy Sanders zegt dat ze het naar hun zin hebben in Eindhoven en hij vind het gaaf dat ie met ons kan chillen en bier drinken. De heavy nummers ‘Crystal Skull’ met zijn mooie dubbele gitaar partijen, en het hardrock & roll achtige ‘Pushing The Tides’. En zo kan ik nog wel meer hele gave songs noemen die vanavond door een band on fire gespeeld worden. Het is een vette show, headlinewaardig zou ik willen zeggen. De band eindigt met een eerbetoon aan Ozzy Osbourne, in de vorm van ‘Supernaut’ van Black Sabbath en als het dan echt het einde van de show is krijgen we heel groot Ozzy op het scherm met zijn geboorte- en sterf datum en van tape horen we ‘Shot In The Dark’ van Ozzy zelf; een mooi einde van een hele goeie show.
Opeth
De echte headliner van vanavond is ook niet mis, want Opeth is een geweldige band. Maar, qua show is het niet heel spectaculair. Qua muziek is het dan weer niet te versmaden. Zanger/gitarist Mikael Ӓkerfeldt is de leider van het gezelschap en heeft aan alle 14 albums van de band meegewerkt. De andere leden van de band zijn Martin Mendez, als bassist, Fredrik Ӓkeson op gitaar, Waltteri Vӑyrynen als drummer en toetsenist Joakim Svalberg. Mikael kondigt zijn band ook aan, maar als grap noemt hij rare instrumenten bij de bandleden en op het eind zegt ie, oh ik ben de ster van vanavond vergeten, ikzelf! Dat is een grapje, zegt hij er nog extra bij. De muziek is mooi, keihard, ingetogen en briljant. De zanger heeft nog meer grapjes voor ons in petto en zegt dat ze maar een klein bandje zijn tussen alle sterren van vandaag, maar dat ze wel een hele grote tv voor ons hebben meegebracht. Ik weet niet eens wat er op is, zegt ie tegen de bassist, misschien die foto van jou grote anus. Hij heeft aardig wat praatwater op, want hij vraagt ons “Are you locked in or you want to be here”, en speelt een stukje ‘Locked in’ van Judas Priest. Op ‘§3’ moeten we proberen te headbangen. De zanger vind dat ze een beetje raar klinken, door al de Nederlandse progrock waardoor ze beïnvloed zijn. Hij noemt bijvoorbeeld Focus. 3 nummers van het laatst uitgebrachte album worden er gespeeld. Van ‘Deliverance’ krijgen we 2 nummers, waaronder het titelnummer als afsluiter van deze show. Van ‘Blackwater Park’, ‘Damnation’ en ‘Ghost Reveries’ krijgen we maar 1 nummer maar met ‘Ghost Of Perdition’ krijgen we een heel gevarieerd nummer en door het goede geluid komt deze heel heavy over. Met maar 8 nummers op de tracklist hebben we toch een uur en een kwartier kunnen genieten van een heel mooi optreden.
De setlist van vanavond:
- §1 (soundcheck)
- Master’s Apprentices
- The Leper Affinity
- §7
- In My Time Of Need
- §3
- Ghost Of Perdition
- Deliverance
Social media