Mortem bestaat al sinds 1987, maar alleen doorgewinterde en/of stokoude liefhebbers van ondergrondse Scandinavische black metal zullen de wapenfeiten van deze Noorse band kennen. Veel kans kennen sommigen toch hun geschiedenis, want het welbekende Arcturus werd in 1990 min of meer een voortzetting van Mortem, alhoewel Mortem en Arcturus nog een tijdje naast elkaar bleven bestaan. De line-up van Mortem bestond uit Steinar, Marius en Hellhammer en dat zal wel een belletje doen rinkelen: Steinar is bekend als toetsenman en pianist bij Satyricon, Emperor en The Covenant, Marius ging Thorns oprichten en Hellhammer was…en is gewoon Hellhammer natuurlijk. Aangevuld met Tor Stavenes, bassist van 1349, doet Mortem met ‘Ravnsvart’ een poging om de aloude vlam te doen opflakkeren.

Op ‘Ravnsvart’ doet men in ieder geval veel moeite om de vroege melodieuze en symfonische black metal te eren, zonder overdreven theatraal te klinken, en zo dicht mogelijk bij de toenmalige sfeer aan te leunen. Hellhammer geeft z’n visitekaartje onmiddellijk in opener ‘Ravnsvart’, terwijl de keyboards op een subtiele manier gebezigd worden tijdens dit zwarte inferno. Bij bepaalde bands, bijvoorbeeld een Noorse band met Shagrath, beheersen de symfonieën de muziek of dragen ze minstens de songs, maar hier geven zij alleen de gepaste kleur aan een bepaalde passage in een song. De vocalen van Steinar doen me trouwens een beetje denken aan die van een jongere Shagrath. In ‘Mørkets Monolitter’ zakt het tempo voor de eerste keer, maar de tragere opbouw is een afleidingsmanoeuvre voor de duistere uitbarsting die daarna volgt. Voor de rest gaat het hard vanaf de opener tot en met ‘Truly Damned’. Met ‘Demon Shadow’ en ‘Port Darkness’ krijgen we twee trage stampers en verdorie, ‘Demon Shadow’ heeft veel weg van een andere overbekend nummer, maar m’n uitgebluste brein kan er na een paar uur nog niet op komen, dus laat maar weten als je er zelf achter bent. De bombastische afsluiter ‘The Core’ zou zo van Samael kunnen zijn en zo krijgen we toch drie kwartier aan onderhoudend en divers materiaal. Het tweede deel van het album bevalt me het meest omdat de donkere sfeer beter tot uiting komt in de tragere nummers.

Qua productie kan je ‘Ravnsvart’ niet vergelijken met het eerste en enige werk van Mortem, namelijk de demo ‘Slow Death’, en het is maar logisch ook dat men dertig jaar later een evenwichtigere mix kan voorleggen. Het album is opgenomen in de Toproom Studio en die hebben ervaring zat met black metal als je ziet welke bands reeds op hun palmares staan: Arcturus, Mayhem, Borknagar en Enslaved zijn er maar enkele. Of dit meer is dan een nostalgische bevlieging weet ik niet en misschien volgt er wel helemaal niets meer in de toekomst, maar men is wel live beginnen spelen. De eerste maal ooit voor Mortem was begin augustus 2019 op het Rockstadt Extreme Fest en misschien kan je ze wel eens vangen bij je in de buurt. Ik zou het zelf niet laten en het schijfje aanschaffen lijkt me ook een goed idee.