Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
King Zog – Second Dawn
Hammerheart Records
Release datum: 21 februari 2025
“We besluiten dan ook dat deze tweede worp van King Zog het pad geëffend heeft voor een gaaf succesvol vervolgverhaal op het debuut”
8.3/10
Vera Matthijssens I 14 maart 2025

Eerst en vooral een leuk weetje: deze Australiërs vernoemden hun band naar Zog I, koning van de Albanezen die regeerde van 1895 tot 1961. Waar ze het vandaan blijven halen, want de in 2014 opgerichte band uit Perth speelt ronkende doom/stoner metal. Black Sabbath lijkt me wel de voornaamste inspiratiebron, ook in de zang van oprichter/gitarist Dan Durack. Dat betekent dat het geheel niet al te extreem is en we meestal songs met een kop en staart horen.

In 2017 kwam het debuutalbum ‘King Zog’ uit, twee jaar later een split met WitchCliff. Vervolgens werd Australië ook geteisterd door de pandemie, maar zodra het viertal de kans zag om op te treden, grepen ze alle kansen aan. Het was natuurlijk ook tijd voor een tweede album en dat is ‘Second Dawn’. Alles klinkt nog net iets beter. Dit is een walhalla van laaggestemde gitaren, stoere, zinderende riffs en distortion. Het zompige geluid heerst in alles wat men onderneemt.

Intro ‘Scelestic Dusk’ bestaat uit stoere, triomfantelijke riffs, voorzien van fraaie leads. Het is slechts de voorbode van de single ‘Rat King’ dat wordt beheerst door trage riffs en dito egale zang, maar er is ook een bassolo van Martin Gonzalez en dan een prachtig boeket aan leads. Een dikke pluim voor sologitarist Connor Pitts-West, want zijn uitstapjes doen me geregeld de oren spitsen, zoals in ‘Hollow Man Blues’. De zang is wat lijzig, maar robuust genoeg om het gewenste effect te verkrijgen. Ook fuzz, daar kan je niet omheen in ‘Brute Beast’ dat in tegenstelling tot wat je zou verwachten, een rustig middenstuk heeft. En dan is er nog de kroon op het werk. Eerst weer een intermezzo van twee minuten met piano en een bezwerend gesproken tekst, maar dan kunnen we elf minuten wegzakken in het titelnummer ‘Second Dawn’ dat een heerlijke ruimtelijke spacey toon heeft. De zang is hier eerst heel vreedzaam, de riffs monumentaal, maar het zijn alweer de schitterende solo’s die er doorheen meanderen die de kers op de taart vormen. Hoe men toewerkt naar een climax en uitroept ‘Rise’ is vakwerk! We besluiten dan ook dat deze tweede worp van King Zog het pad geëffend heeft voor een gaaf succesvol vervolgverhaal op het debuut.