Italië is een veelzijdig land. Niet alleen qua inwoners, die variëren van oude Bertolli dametjes tot de schoonsten van Europa en van norse, serieuze kerels tot wiet-rokende, relaxte mannen. Ook op muzikaal vlak spreidt zich binnen de Italiaanse scene een kleurrijk tapijt uit en waar voor mij tot een aantal jaren geleden dit land vooral het boegbeeld was van de nog bombastischere power metal dan die van de Duisters, is dat nu nog maar een klein percentage van hun muzikale export.

Waar de Italianen, naar mijn mening, ook erg goed in zijn is het maken van allerlei zwaar, psychedelisch materiaal met voornamelijk een stoner insteek. Het duo Zolle voldoet hier aan en laat op hun nieuwe schijf ‘Macello’ (“slachthuis”) horen een talent te hebben voor het schrijven van een goede, dikke riff en superstrak maatwerk op de drums. Hetgeen zich al gelijk uit in de stevige eerste twee nummers. Redelijk recht toe recht aan stampers die de heftige toon zetten voor de rest van het album. Er wordt vanaf dat punt meer variatie ingezet en we horen verbogen gitaren die alles een beetje…ja, raar maken, en stukjes synthesizer die de muziek hier en daar een wat lichtere noot geven. Een mooi contrast dat goed bij de thematiek van het album past, namelijk dubbelzinnig- en tegenstrijdigheid.

Het tempo blijft er langs de hele rit lekker inzitten en het is vooral een combinatie van de voornoemde zwaarte en passages die grenzen aan humoristisch. Maar absoluut niet op een storende manier, het is een fijne balans tussen de ernst van dingen inzien en alles niet te serieus te nemen. Het album had dan ook niet op een betere tijd kunnen verschijnen en zal naast dat het heel goed te pruimen is ook een beetje hoop de wereld in slingeren.