Winterage is een symfonisch metal band die bij release van hun debuut ‘The Harmonic Passage’ zich al onderscheidde door geen genoegen te nemen met, vrij naar Boudewijn de Groot, “het blikken harmonieorkest in een grote regenton” qua orkestraties. Vele instrumentalisten werden bij elkaar geschraapt en met een stilistische basis van een inventieve blend van power, neoklassieke en folk metal maakten zij met de band dit onvergetelijke schijfje. Na ‘The Harmonic Passage’ werd het op wat beperkte live activiteit na behoorlijk stil op het Italiaanse front en ik had de band eigenlijk in mijn hart al te ruste gelegd. Maar nu is er ineens de opvolger! ‘The Inheritance Of Beauty’ heet het werkje en alles lijkt erop dat dezelfde ingrediënten die het debuut zo fantastisch maakten weer van stal zijn gehaald. Lang verhaal kort: ik ben blij!

Direct al bij de in eenvoud getitelde ‘Ouverture’ is de stijl van de band en het componeren van violist Gabriele Boschi (ook Vivaldi Metal Project) herkenbaar. Vele violen, verschillende blaasinstrumenten waarvan ik de naam niet zou weten en uiteraard de koortjes zijn weer subliem. Het is het titelnummer wat ons meesleept in de “echte” muziek, en dat is direct zes minuten puur genieten. We springen heen en weer tussen Luca Turilli, Wind Rose, Elvenking en klassiek terwijl de lichte stem van Daniele Barbarossa (een mannennaam in Italië) ons vertelt hoe blind we zijn geworden voor onze natuurlijke wereld. De cd is eigenlijk een aaneenschakeling van hoogtepunten in de eigen unieke Winterage stijl, dat waar het toe kunnen dichten van een eigen stijl in dit genre tegenwoordig al een compliment op zich is. Anders dan ‘The Harmonic Passage’ die erg songgericht was, is dit album meer een complete luisterervaring. De muziek is minder pakkend dan die op het debuut, wat deze plaat echt een groeiertje maakt. Met ‘La Morte di Venere’ ontbreekt ook een mooie ballad niet, met ene Vittoria Leoni als sopraan in duet met Daniele. En dan staat er met zeventien minuten ook nog eens een indrukwekkende afsluiter op in de vorm van ‘The Amazing Toymaker’. Hier komen klassiek en metal samen in een verhaal over een speelgoedmaker die met zijn speelgoed het kind in iedere volwassene weer terug wil brengen. Het is bij mij in ieder geval gelukt, want naast genieten moest ik op een aantal stukken goed lachen!

Dit is een album wat absoluut niet tot zijn recht komt als je er slechts één keer naar luistert. Hier moet je echt even goed voor gaan zitten, maar ik kan je voluit aanraden om die tijd te nemen. Leuke is dat dit album tegelijkertijd in het verlengde van voorganger ‘The Harmonic Passage’ ligt en toch ook weer heel anders is. Smaken zullen altijd blijven verschillen en ik weet zeker dat er ook een hoop mensen zijn die hier niks mee kunnen, maar toch. ‘The Inheritance Of Beauty’ is niets minder dan een meesterwerkje in zijn niche, verplicht luisteren voor alle liefhebbers van Italiaanse metal in de breedste zin van het genre!