“Violet Cold is an experimental AI simulated music project from 40°22’37.7″N 49°50’51.6″E.” Kort maar krachtig zijn de woorden waarmee de uit Bakoe, Azerbeidzjan afkomstige Emin Guliyev zijn één-mans project omschrijft. Met Violet Cold project brengt deze autodidact atmosferische black metal, shoegaze, post-black, blackgaze of hoe je het ook wilt labelen. Hij is sinds 2013 actief en dat heeft inmiddels geleid tot een enorme hoeveelheid aan releases, waarbij de albums ‘Anomie’ (2017) en ‘kOsmik’ (2019) wellicht het meest in het oog springen. Opvallen doet zijn meest recente ‘Empire of Love’ ook…

…al was het alleen al vanwege de cover art: de gestreepte vlag van Azerbeidzjan is veranderd in een regenboogvlag, het symbool van de lhbti+’er beweging. En dan te bedenken dat Azerbeidzjan één van Europa’s meest homo- en transfobe landen is. Voor velen is deze hoes natuurlijk geen enkel probleem, maar dat niet iedereen er zo over denkt, werd pijnlijk duidelijk op sociale media en in diverse forums. Onvoorstelbaar… een paar gekleurde strepen en mensen vinden het nodig hun hardnekkige onverdraagzaamheid te moeten uiten? De uitgesproken Guliyev steekt met ‘Empire Of Love’ zijn nek uit en alleen al daarvoor verdient hij waardering. Dat hij de inhoud vervolgens ook nog gevarieerd, energiek, innovatief en verrassend weet vorm te geven, maakt ‘Empire of Love’ tot een ervaring op zich. Guliyev heeft er op dit album voor gekozen het woord experimental uit zijn eigen omschrijving kracht bij te zetten. Zuivere, vrouwelijke vocalen kennen we al van eerdere albums, al zijn ze op ‘Empire of Love’ wel heel prominent aanwezig. Maar de toevoeging van een rap passage en een track met een hoofdrol voor een banjo? Guliyev draait er zijn hand niet voor om. Het zijn op zich allemaal onzinnige uitbreidingen als het de muziek er niet fraaier op zou maken, maar op ‘Empire Of Love’ wordt elke toevoeging een verrijking. Tracks als ‘Pride’ (!), ‘Be Like Magic’, ‘Shegnificant’ en ‘Life Dimensions’ zijn creatieve, energieke, frisse  composities, die zowel weelderig als hard uitpakken. Subtiele brutaliteit, etherische sferen, lange instrumentale passages en beukende drumpatronen ontvouwen zich tot dromerige, exorbitante soundscapes. Het fraaie contrast tussen de haast engelachtige vrouwelijke vocalen en de diepzwarte krijs van Guliyev en de enorme afwisseling op het album, mogen niet ongenoemd blijven.
‘Empire Of Love’ is een ode aan tolerantie, verpakt in een verzameling intrigerende, experimentele curiositeiten gebouwd op atmosferische post-black, die net zo kleurrijk blijken te zijn als de albumhoes. Hartverwarmend!