Bij Tir merkten we banden met Empyrium en dat is een sein om verder op onderzoek te gaan. Tir is het eenmansproject van de Turkse Oytun Bektaş die nu resideert in Australië. Hij hield zich vroeger bezig met dungeon synths, maar heeft ook een verregaande interesse in folk/pagan muziek. De voornaamste inspiratie voor dit vijfde album ‘Awaiting The Dawn’ komt van de romantiek en mystiek, geflecteerd in gedichten over de schoonheid van de natuur. Dan zit je inderdaad meteen op het gebied waar Empyrium ook in rondwaart om hun prachtige muziek te creëren.

Het album is een expressie van woord en geluid dat de mens overstijgt om de natuur op een pure manier te ervaren. Heel mooie woorden die leidden tot het maken van een grotendeels akoestisch en instrumentaal album dat rust en sereniteit uitstraalt. Het best vergelijken we ‘Awaiting The Dawn’ met de akoestische albums van Empyrium, zoals daar zijn ‘Where At Night The Wood Grouse Plays’ en ‘Weiland’. Oytun heeft daarbij enkele troeven in handen: Thomas Helm (operazang en piano bij Empyrium) zingt in enkele songs en het geheel werd gemixt en gemastered door Markus Stock hemzelf. En dat merk je. Het staat borg voor een mooie sound en sfeerschepping.

Het is zelfs heel Empyrium-achtig wanneer ‘C’est La Fin (part 1)’ aanvangt met rustig tokkelende gitaren, cello en symfonische arrangementen op toetsen en zo een introverte, maar geladen sfeer creëert. Wanneer de mooie, gewichtige zang van Helm daar dan nog bijkomt en het nummer eindigt met wind en aarzelende gitaarnoten, dan wanen we ons niet ver van Empyrium. Akoestische gitaren en strijkers bepalen dikwijls het timbre van de nummers. In ‘The Mists Of The Eternal Meadow’ voegt men wat natuurgeluiden toe (een klaterend beekje, onweer). Ook dat gebeurt meerdere keren. Prog synths en fluit op een symfonische achtergrond horen we in ‘In The Essence Of Dying’ dat ook nog wat gesproken tekst bevat. Ook lange nummers als ‘Threads Of Time’ of het negen minuten durende ‘An Unspoken Lament’ blijven boeiend en weerspiegelen de schoonheid van de natuur, zelfs al zijn het instrumentale songs. Het is best een adequate prestatie van deze man en hou je van het akoestische werk van Empyrium moet je zeker eens tijd uittrekken om rustig te luisteren naar ‘Awaiting The Dawn’. Misschien is het dan wel vlugger dageraad dan je verwacht had.