Goed, in alle eerlijkheid heb ik me af zitten vragen of ik vanavond wel naar Drachten zou rijden. Mijn fotograaf zat met hetzelfde issue. We hadden het de afgelopen week zo druk gehad dat we bekaf waren. Maar ja, een boze hoofdredacteur is ook geen pretje. Dus onze brakke lijf maar de auto ingeperst waarbij we zelfs elkaar aankeken en de mogelijkheid bespraken om de laatste nummers te gaan missen. Na drie kwartier rijden waren we het er vooral over eens dat de hedendaagse ‘auto-pilot-functie’ toch een meerwaarde is als het om verkeersveiligheid gaat.

Naar binnen schuifelend konden we direct de zaal in want Skroetbalg was het podium opgeklommen. Mijn vriendelijke provinciegenoten hadden er zin in: met plat Drents de Friese harten veroveren is immers een leuke missie. Dat vonden de aanwezigen ook, ‘Koning van de N34’, ‘Hol Oen Bek’ en ‘Alles Kats Kapot’ deden het goed. ‘Spreek Drents of Starf’ werd logischerwijs minder enthousiast onthaalt. Al met al een goede opwarmer in deze volle bak op deze vrijdagavond.

Maar hoe goed je ook bent als voorprogramma, het is natuurlijk duidelijk waar de mensen voor komen: The Toy Dolls. De band gaat al jaren mee en dat brengt natuurlijk meer grijze koppies naar de zaal zodat ik me geen minderheid hoefde te voelen. Her en der waren we zelfs getuige van uitstekende opvoedkundige praktijken gepraktiseerd door ouders die hun tienerkinderen meenemen om te duiden hoe muziek gebracht hoort te worden. Zo lees die nog maar eens. De sfeer was daardoor bijzonder leuk zonder dat de hoofdacht ook nog maar een noot had gespeeld.

In de slotakkoorden van Skroetbalg hebben we even gebruik gemaakt van de aanwezige stoelen om intens te verzuchten dat we hier ernstig te oud voor aan het worden zijn, of simpelweg verworden tot jankende mietjes. Als echte Statler en Waldorfs hebben we de pauze volbracht om tijdig een hangplek voor de PA te vinden. Nou vooruit kom maar door dan met die blije punk. Maar niet voordat we even stevig hebben zitten zeuren over de veel te hoge temperatuur in de zaal. De heren die het podium mogen gaan betreden lopen al wat langer mee dan ondergetekende, dus die zullen het zwaar krijgen de komende anderhalf uur.

Er zijn weinig dingen zo lullig als een stel heren die me in leeftijd ruim voorbij gaan topfit over het podium beginnen te stuiteren. Niet voor hun, maar wel voor mij. In een bijzonder warm Iduna zijn The Toy Dolls begonnen aan hun overwinningstocht. Maar dan wel van tournee nummer vijf geloof ik na hun afscheidstournee. Direct na het intro van Lionel Richie’s ‘Hello’ gaat het feest los met ‘Fiery Jack’ Als een stel jonge honden gaan Olga en consorten los en weten uiterst energiek de zaal in beroering te brengen. Het duurt niet lang of Iduna verandert langzaam maar zeker in een alsmaar groeiende moshpit. Olga is een uitstekend humeur en weet het vuurtje flink op te stoken. Zelfs uw vermoeide uitgebluste reporter lijkt volgestopt te worden met doping en duikt na ‘Nellie The Elephant’ ouderwets de moshpit in. Het wordt misschien wel de leukste avond van dit jaar en na ‘I’ve Got Asthma’ & ‘She Goes to Finos’ voel ik me weer een jonge God. Na anderhalf uur met vele grappen en grollen zit het feest er helaas op. Drijfnat en mijn stem achterlatend in Iduna gaat ene bijzonder gelukkig mens naar huis. Over de volgende dag gaan we het niet hebben.