Oneira, het Griekse woord voor droom. Dat leek de Griekse Filippos Gougoumis een geschikte naam voor zijn internationale muziekproject. Samen met toetsenist Gianpaolo Begnoni werd het debuutalbum ‘Natural Prestige’ in 2011 geschreven en opgenomen in een Duitse studio. Na het werven van twee Italianen, drummer Danilo Saccotelli en zanger Manuel Ruscigno, werd aan het tweede album ‘Hyperconscious’ gewerkt, die in 2014 uitkwam. Deze formatie, die in eerste instantie tijdelijk zou zijn, hield stand tot en met het nieuwe album ‘Injection’ die halverwege maart dit jaar is uitgebracht.

“Voor fans van Porcupine Tree, Rush en Yes”, zo luid de eerste zin op het papiertje dat is meegeleverd bij dit album. Hoewel ik de eerste naam nog wel begrijp denk ik niet direct aan de andere twee bands na het beluisteren van dit album. De band maakt namelijk progressieve rock die ik zou beschrijven als modern en niet zozeer klassiek. De muziek is erg toegankelijk, hoewel af en toe het gaspedaal wordt ingedrukt wordt het nooit te veel van het goede. De composities zijn niet al te ingewikkeld maar bevatten wel de nodige tempowisselingen en instrumentale passages. Gelukkig zijn deze momenten beperkt waardoor ze geen afbreuk doen aan de muziek, wat nog wel eens een probleem kan zijn bij bands in dit genre. Kwalitatief kunnen de muzikanten het niveau prima aan en worden er af en toe hele interessante partijen gespeeld. Dit wordt versterkt door een uitstekende mix van Christian Moss, enkel de gitaren hebben heel soms een wat minder mooie klank die dan wat blikkering klinkt. Gelukkig is dit echt heel sporadisch het geval en is het niet echt een storende factor. Eigenlijk heb ik maar één puntje van kritiek, namelijk de zang van Ruscigno. Zoals bijna elke Italiaan heeft de man een hoge en nasale klank, hoewel minder extreem dan bij anderen, waar ik wat moeite mee heb. Daarnaast vind ik zijn stemgeluid en melodie keuzes niet echt bijzonder. Begrijp me niet verkeerd, er valt goed naar te luisteren, maar zoiets kan voor mij wel het verschil zijn tussen een leuke band en een goede band.

Op zich is ‘Injection’ een heel leuk album, lekker toegankelijk en er staan hele aardige composities op. Maar daar blijft het ook bij, de liedjes en zang zijn niet bijzonder genoeg om het een écht goed album te maken. Wel is te horen dat de band potentie heeft maar ze zullen dan wat minder veilige muziek moeten gaan maken. De groep leunt wat te veel op een geluid die heel vertrouwd aanvoelt maar daardoor ook makkelijk te vergelijken is met andere, betere, bands. Een goede score is wel verdient want het is absoluut een bovengemiddeld product.