Terug naar de tachtiger jaren; deze mannen zijn groot liefhebbers van Judas Priest, Manowar, Accept, Anvil en soortgelijk (pre-)historisch materiaal, en dat is te horen! The Cult Of Destiny is een (uit de hand gelopen hobby?) project van een samengeraapt gezelschap dat gewoonlijk ook muziek maakt in onder andere Chrome Division en The Carburators. Dat deze mannen een behoorlijke portie muziek kunnen maken, moge duidelijk zijn, maar zoals de referentiekaders al aangeven, verwacht geen grote muzikale verrassingen.

Hoewel, het spelplezier dat uit de speakers knalt kan wel erg aanstekelijk zijn eerlijk gezegd. Ik kan er ook niets aan doen dat er bij beluistering een bijna “guilty pleasure”-achtige glimlach om mijn mondhoeken hangt. De “waar doet me dit nu weer aan denken” momenten zijn niet van de lucht. Dat kan direct na de intro bij ‘The Armageddon Is Here’ al binnen een paar tellen van The Sweet’s ‘Action’ naar Judas Priest taferelen gaan; erg lekker! Jeugdsentiment alom dus, en zelfs de herinneringen aan vele cassettedemo’s doemen in mijn herinneringen op. De meest actuele gedachtenkronkel is denk ik wel dat de zang van Eddie Guz me nog meer aan Oimel van Nitrogods kan doen denken. The Cult Of Destiny zal hier de wereld niet (meer) mee veroveren, maar ik denk dat het plezier in muziek bij dit project voorop gestaan heeft, en dat kan dan het ook zeker uitstralen en overbrengen. Klein minder puntje scoren ze met de bonustrack in de vorm van een -naar mijn bescheiden mening- zeer matige metal parodie van het door vele Kiss fans van het eerste uur verguisde ‘I Was Made For Loving You’. Als liefhebbers van de band hadden ze misschien beter een minder parodiërende versie van een vroegere klassieker kunnen opnemen.