Op een gegeven moment zijn bijna alle originele bandnamen in gebruik en kom je op de proppen met bijvoorbeeld The Black Wizards. Op dat moment moet je het dus hebben van muzikale originaliteit, en daar heeft deze Portugeze band echt geen moeite mee. Het derde album volgt twee jaar na de vorige plaat en heet ‘Reflections’.

Als ik het album in één woord zou moeten beschrijven zou ik kiezen voor relaxed óf voor mellow. Vooral met de afgelopen hittegolf nog vers in gedachte, met dagen waarop je het liefst alleen maar op de bank zit met een ventilator in je gezicht, is mellow de juiste keuze. The Black Wizards spelen ongecompliceerde, niet geforceerde psychedelische rock waarbij je je afvraagt of vandaag nog wel gaat eindigen en er weer een morgen komt. Ze hebben een zorgvuldige balans tussen fijne up-tempo momenten en bijzonder ontspannen geluiden. Telkens bewegen de twee gitaren van elkaar af met verschillende melodieën en dan weer naar elkaar toe met heerlijke, ruige riffs. Op een bepaald punt wordt de toon wat rustiger, zweveriger en meer blues-achtig, alsof de luisteraar van een landschap met hoge canyons wordt verplaatst naar een uitgebreide, spectaculair belichte kosmos. Dit is dan ook niet het meest zware album van het jaar, maar wel erg bevredigend als je van stoner, psychedelisch of experimenteel houdt.

Psychedelische rock is begonnen als het domein van de front-vrouw en met de opmars van een groot aantal bands met krachtige zangeressen in het genre wordt die plek wederom rechtmatig opgeëist door de vrouw. The Black Wizards leveren daar een hele positieve bijdrage aan. Als we Black Sabbath zien als een zware, benevelende weed, versterkt door alcohol, dan is The Black Wizards een fijne, lichte hash met enorm veel sex appeal.