Marco Pastorino (gitaar/achtergrondzang): “We zijn een kleine band en we willen dingen uitbrengen waar we van houden.”
Temperance is een Italiaanse symfonische metalband die in hun tienjarig bestaan alweer hun zevende studioalbum aflevert. Je zou denken dat aan dat hectisch tempo de kwaliteit naar beneden gaat. Vergeet dat maar want ‘Hermitage – Daruma’s Eyes Pt. 2’ is alweer een droom voor het oor van de liefhebbers. Deze keer staan er een resem aan gastbijdragen bij en Arjen Lucassen van Ayreon leverde de voornaamste. Vast bandlid van het eerste uur Marco Pastorino had tijd om mijn vragen te beantwoorden.
Koen de Waele Ι 27 oktober 2023
Hallo Marco, hoe gaat het?
Goed hoor. We zijn erg enthousiast over het nieuwe album en dat is een topgevoel.
Wauw, dit is album nummer zeven op tien jaar. Neem jij wel eens rust?
Dit is niet alleen het zevende album in tien jaar tijd. We brachten nog eens een akoestische EP uit en een live-album. We genieten van elke stap in onze reis. Van de sessies die we samen doen om nummers te schrijven tot het ogenblik dat het album verschijnt. Elke tour en elk festival. En nu kunnen we echt niet wachten tot we terug de baan op kunnen met de nieuwe nummers.
Hoe zit het met het werkethos? Andere bands hebben er soms wel vijf of zes jaar over gedaan, omdat ze op zoek zijn naar de tijd en het gebrek aan inspiratie.
Ik weet het niet. Eerlijk, er zijn niet echt regels. We werken zo en hebben gewoon toffe nummers geschreven die het verdienen om uitgebracht te worden. Zo willen we toch blijven doorgaan.
En toch ademt ieder album pure kwaliteit uit. Zou je ooit een album kunnen uitbrengen omdat het verplicht is, maar waar je niet achter staat vanwege een tekort aan iets.
Helemaal niet. We zijn een kleine band en we willen dingen uitbrengen waar we van houden. Er is geen enkele vorm van druk en als we een album moeten uitbrengen, moet het een goed zijn, vooral voor ons. Anders heeft het helemaal geen zin om het te doen. Vooral niet na tien jaar en zeven albums.
Het vorige album was ‘Diamanti’ en dateert van twee jaar geleden. Heb je het deze keer op een andere manier aangepakt of blijf je trouw aan je traditionele manier van werken?
Het was een totaal andere manier gezien ‘Hermitage – Daruma’s Eyes Pt. 2’ een conceptalbum is. Bij elke stap hebben we een verhaal gevolgd en dat betekent dat elk hoofdstuk een ander nummer is. Voor dit album begon ik aan elk nummer te werken op de piano in plaats van op mijn gitaar. Dat is waarschijnlijk de reden waarom het dramatischer en epischer klinkt.
Toch is er een aantal dingen veranderd. Zo verlieten drummer Alfonso Mocerino en zangeres Alessia Scolletti dit jaar de band. Was dat voorspelbaar of kwam het als een verrassing?
Het nieuws van hun vertrek viel totaal uit de lucht. Vooral omdat we slechts één maand later al een grote tour hadden gepland en met al de opnamesessies al veel maanden vastzaten. Maar in realiteit kan iedereen zijn prioriteiten veranderen en ze wilden niet meer touren.
In de biografie van Napalm ontbrak nog steeds een drummer. Toch kom je de naam Marco Sacchetto tegen. Is hij pas na de opname lid geworden?
Hij is nu officieel bij de band. Na alle shows en tours die we in 2023 met hem hebben gedaan: drie tours en bijna zestig shows. Hij is zo een fantastische drummer maar nog belangrijker, het is een geweldig mens.
En dan is er natuurlijk Kristina Starkey. een geschoolde operazangeres en contra-alt. Ze is Amerikaans en woont in Zweden. Hoe ben je bij haar terechtgekomen en hoe heb je haar kunnen overtuigen om zich bij een metalband aan te sluiten?
We hadden shows samen gedaan en zo hebben we met haar een geweldige vriendschap en fantastisch team opgebouwd. Ik moet zeggen dat dit haar eerste band als leadvocaliste is maar ze zong bij Twilight Force nog als achtergrondzangeres. Dus ze is niet echt nieuw in het metal wereldje.
Toch is Kristina niet zo veel te horen. Ik hoorde haar in ‘Daruma’ en ‘Glorious, No Return’. Waarom trad ze niet vaker op?
Dat komt omdat we het verhaal van het album volgen en we zes verschillende karakters hebben. Maar uiteindelijk zong Kristina net zoveel als Michele Guaitoli en ikzelf.
De albumtitel ‘Daruma’s Eyes Pt. 2’ verwijst naar het nummer ‘Daruma’s Eyes (Part 1)’ van het album ‘Of Jupiter And Moons’. Sinds wanneer kwam je op het idee om iets met dat nummer te doen?
Eigenlijk al sinds 2017 toen we deel één schreven. We zouden het in één enkel nummer doen maar dat bleek uiteindelijk onmogelijk te zijn. Er was teveel informatie en het was te ingewikkeld. Toen namen we ons voor een echt conceptalbum op te nemen om dit verhaal in de toekomst te maken. Uiteindelijk hebben we het nu gehaald.
‘Daruma’s ogen Pt. 2 is een conceptalbum. De hoofdpersoon is Viktor, een naam die je op meer dan één nummer kunt horen rondgaan. Wat is het verhaal achter alles?
Viktor is een man uit New York. Dat is wel een coole gemeenschappelijk iets omdat onze nieuwe zanger Kristina ook uit New York afkomstig is. Ik schreef het verhaal wel enkele maanden voordat ze bij de band kwam.
Victor is niet echt tevreden over zijn leven. Dat is de reden waarom hij de wereld rondreisde en Japan bereikte om te proberen zichzelf te vinden. Daar in de tempel van Asakusa vond hij een pop: de Daruma 1. Door deze aan te raken, reisde hij naar een andere dimensie namelijk de wereld Hermitage. Daar zal hij nieuwe vrienden ontmoeten en zijn lot veranderen.
Hoe begin je met het schrijven van zoiets? Begin je met muziek of een idee over een verhaal, een beetje zoals het schrijven van een roman.
Ik heb eerst het verhaal geschreven en daarna heb ik elk hoofdstuk van het verhaal gevolgd, met één nummer per hoofdstuk. Met andere gevoelens doorgaan en maandenlang ideeën verzamelen. Het was een moeilijk proces omdat we besloten een goed concept te creëren, met dezelfde melodieën tussen het hele album.
Er zijn veel gasten en een flink aantal grote namen. Arjen Lucassen van Ayreon staat bekend om zijn grote metalopera’s. Heeft hij je geholpen met zijn conceptverhaal? Hoe heb je ze allemaal aan boord gekregen?
Hij is één van de grote inspiratiebronnen voor dit album, ik hou echt van ‘Human Equation’, ‘The Source’, maar nog meer van zijn nieuwste werk ‘Transitus’. Ik denk nog steeds dat dit album extreem onderschat wordt. Toen we besloten om met een verteller te werken, dacht ik dat Arjen de keuze was. Hij heeft nog nooit zoiets gedaan en het was een grote eer voor ons.
Er staan zoveel goede nummers op het album. Maar mijn favorieten zijn de twee met Fabienne Erni en Laura Fella. Wat een sterk vocaal duo. Schrijf je zo’n nummer met hen in je gedachten?
Absoluut! Fabienne was de eerste optie die ik in mijn gedachte had sinds we besloten om aan ‘Hermitage’ te werken. Een jaar geleden zag ik Faun live en ik was enorm onder de indruk van Laura. Zo’n fantastisch mens. En de mix tussen hun stemmen. Het is pure magie!
Het einde is ‘Cliff’. Er is de piano, maar twee zulke mooie stemmen die ook in duet gaan. Ik denk dat dat Alessandro is met Marco Pastorino. Natuurlijk geweldig op het album. Maar hoe ga je dat live doen met al die gasten?
‘Cliff’ is waarschijnlijk een van mijn favoriete nummers van het album. Het is Alessandro in het begin, daarna een heleboel koorzang en een instrumentale pauze. Dan aan het einde hoor je Michele en een solopartij door Kristina en mezelf gemaakt. Ik denk dat het de perfecte manier is om het album af te sluiten, zeker met die slot toespraak van Arjen. Voor de liveshows zullen we alles zelf doen. We zijn met drie zangers en we doen dat altijd, zingen zonder achtergrondgezang.
Bedankt voor je tijd. Als je nog een boodschap hebt voor onze lezers, ga je gang.
Ik kan niet wachten tot we terugkomen in Nederland. We spelen onze enige show dit jaar op Brainstorm Fest in Apeldoorn om de release van het album te vieren. In Januari 2024 komen we terug om een paar shows met Serenity te doen.
