Een split EP tussen één van de gevestigde waarden/grootheden en één van de grootste aanstormende talenten (alhoewel al een jaar of zes bezig) uit de Noorse black metal scene? Wie wordt daar nu niet blij van? Taake moeten we niet meer voorstellen natuurlijk: bandleider Hoest en z’n maten staan al sinds half de jaren negentig garant voor het brengen van uitstekend materiaal en wie ook maar een beetje sympathie heeft voor de Scandinavische black metal scene, heeft zeker iets steken van Taake. Whoredom Rife begon z’n verovering pas veel later, maar het duo liet in 2016 een onuitwisbare indruk achter met hun debuut EP, en verblufte de wereld nadien met de albums ‘Dommedagskvad’ en ‘Nid – Hymner Av Hat’.

Het openingsnummer van Whoredom Rife knalt je naar goede gewoonte van je stoel. V. Einride en K.R. weten als geen ander een intimiderende sfeer te creëren te midden van alle chaos en verstaan de kunst van zeer agressief te beuken en tegelijkertijd ook emotie te leggen in hun spel. Halverwege ‘From Nameless Pagan Graves’ schakelt men een aantal versnellingen terug en krijgt het nummer een werkelijk dreigende  toon. In ‘En Lenke Smidd I Blod’ laat men ook een sentimentelere kant horen. In een nog altijd helse atmosfeer  wordt er met veel gevoel  duistere second wave black metal gespeeld, die als een zwarte waas over je heen valt.

Taake doet op het op z’n geheel eigenwijze manier tijdens hun twee songs. Openen doen ze met het zeven minuten durende ‘Ubeseiret’, een ietwat vreemd exploot, waarin onnavolgbare en schijnbaar onlogisch in elkaar geknutselde riffs de zaak een beetje ongeregeld doet overkomen. Men maakt  bokkensprongen in de songstructuur en laveert tussen rock en traditionele black, met wat psychedelica, wel altijd in de authentieke black metal sfeer. Hun tweede wapenfeit is een cover van The Sisters Of Mercy, ‘Heartland’ genaamd. Verrassend? Ja, want geen metal. Neen, natuurlijk niet, want het betreft hier Taake, die hun eigengereide zelf zijn en zichzelf aan niemand willen en hoeven te verantwoorden. ‘Heartland’ is een nummer uit 1983 en was de B-kant van de ‘Temple Of Love’ single. Minder bekend als ‘Temple Of Love’, maar veel dramatischer en in mijn ogen ook beter. De Taake versie opent lekker old school en wanneer Hoest met z’n knarsende stem de tekst “Lay me down the long white line, Leave the sirens far behind me” door de micro laat kraken, vind ik het al geslaagd. Of het nummer echt een meerwaarde in de Taake discografie is laat ik in het midden, maar het gevoel dat het uitstraalt zit heel zeker juist.

Met een goede vierentwintig minuten, redelijk evenredig verdeeld tussen Taake en Whoredom Rife, krijgen we een niet alledaags plaatje met veel afwisseling, maar toch vooral met uitstekende Noorse black metal. Hoest en V. Einride hebben het pact voor deze samenwerking gesloten op hun Zuid-Amerikaanse tournee en gaan daar hoegenaamd geen spijt van krijgen. Wij ook niet. Dat het echt een must is, is veel gezegd, maar ‘Pakt’ mag gerust een blinde aankoop zijn voor fans van traditionele black, terwijl het overige plebs het album best even op voorhand checkt.