Precies of ik zit hier om de vijf voeten iets van Taake te reviewen. Klopt ook wel, want dit derde en tevens laatste hoofdstuk uit de Taake split-reeks komt er exact een jaar na Pakt (84/100), de samenwerking met Whoredom Rife en een half jaar na Jaertegn (87/100), de split met Deathcult.  Deze keer viel de partnerkeuze op Helheim, de Noorse buren uit Bergen waarmee Hoest al jaren een vriendschappelijke relatie onderhoudt. V’Gandr van Helheim is al zeer lang live bassist bij Taake en het viking black metal gezelschap heeft in het verleden meermaals gebruik gemaakt van de diensten van Hoest.

Taake brengt ons Taaktastische black zoals we dat gewend zijn van de band, en ik ga hier niet voor de honderdste keer zeggen wat dat inhoudt. Liefhebbers weten genoeg, en zij die het niet kennen zijn of heel jong, of onwetend, of allebei, of iets anders. Geen erg, gewoon checken dan. Geen verrassingen dus. Wel priemende black metal die doet denken aan hun vroegste materiaal en met ‘Ein Baat I Foss’ een vrij melodieuze exprestrein die die over je heen walst en pas tegen het einde z’n geheim prijs geeft.

En wat te zeggen van Helheim? Sinds 1992 schitterende dingen uitgebracht, al is het de laatste jaren wat mij betreft wat minder, maar wat een zwaargewicht toch. Helheim opent met ‘Orkan’, een cover van Taake’s nummer op ‘Noregs Vaapen’. Men brengt het op een redelijk experimentele manier, met nogal wat post rock invloeden, maar het donkere kantje is nog steeds aanwezig. De openingsriff op Hoests versie was echt memorabel en dat gevoel heb ik nu zo niet. Wat daarna komt, kan me meer bekoren, namelijk een bombastische versie van de Emperor song ‘Witches Sabbath’, ‘Heksesabbat’ genaamd. Het betreft hier een remaster van Helheim’s bijdrage aan ‘A Tribute To Emperor’ uit 2012, maar dat mag de pret niet drukken. Natuurlijk is de machtige rauwheid van de versie op ‘Wrath Of The Tyrant’ niet te evenaren, maar het is meer dan een verdienstelijke poging met een duidelijke ‘eigen inbreng’.

Dit was dus het laatste deel uit de 10” spit serie van Taake en wie de eerste twee reeds heeft, zou ik aanbevelen om deze collectie te vervolledigen maar eerlijk is eerlijk: een must is het niet. Zij die geen platenspeler hebben, kunnen er natuurlijk ook niets mee. Voor mij is het de minste van de drie, maar nog steeds bovengemiddeld en Helheim fans zullen mij zeker tegenspreken.