Bij Arrow Lords Of Metal recenseren we niet alleen de grotere namen, maar duiken we af en toe de underground in om te kijken of huisvlijt iets oplevert. Zo won Sylvan Realm onlangs op spontane wijze onze sympathie. Empyrium werd vernoemd als invloed en de titel ‘Waldeinsamkeit’ was een ongebruikelijke keuze voor een rasechte Amerikaan, maar de beelden van een woud waarin de spiritualiteit aangemoedigd wordt leidden eerder al tot interessante doorleefde kunstuitingen.

Sylvan Realm werd opgericht in 2010 als band door zanger/gitarist Sylvan nadat hij zijn eenmansproject Reverie beëindigd had. Daarvoor lijfde hij bassist Jason Ian-Vaughn Eckert (Aurora Borealis) en drummer Evan Madden (Woods Of Ypres) in. Het debuutalbum ‘The Lodge Of Transcendence’ kwam uit in 2011 en die schijf stond vol (post) black metal met enige verstilde fragmenten. Het werk aan dit tweede album ‘Waldeinsamkeit’ werd stilgelegd van 2012 tot 2019 wegens persoonlijke besognes. Het album was af in 2020 en stond in de planning voor september, maar de coronapandemie zorgde voor vertraging. Met zijn werk in de zorgsector wist Sylvan maar al te goed wat er allemaal gaande was en werd zijn muziek wereldkundig maken opnieuw op de lange baan geschoven. Nu is het album dan toch in eigen beheer uitgebracht.

Het begint allemaal veelbelovend met lekker gitaarwerk in ‘Monumental Abandonment’, maar wanneer de zang deze stuwende rock vervoegt, is dat een afknapper. Het zijn screams noch grunts, met veel goede wil zou je kunt refereren naar JJ van Harakiri For The Sky, maar dan minder krachtig. Wel zijn er mooie leads en het geluid is wat schimmig. Later zorgt een verstilde tokkel met gesproken flard voor een ommezwaai. Het korte, instrumentale ‘On The Wings Of A Spiritual Dragon’ is bedachtzaam. Het roer wordt met ‘A Dirge For The Lost’ omgegooid naar rustig gitaarwerk met cleane, lage gothiczang. Het kabbelende nummer is duister en jaagt gewichtigheid na. Voor ‘Quietus’ keert Sylvan Realm terug naar stuwende rock met ruwe zang en hier wordt met knap gitaarwerk en een folky melodie een beetje naar Empyrium verwezen. Akoestische gitaren en een plechtig gesproken dichterlijke tekst beheersen ‘Twilight Kingdom’ (dat de band al eens eerder opnam). Er hangt een spirituele sfeer, de mystiek groeit aan wanneer er gefluisterd wordt. De sobere gitaarsolo zonder begeleiding mondt nog uit in een fraaie eruptie. Tot slot is er het titelnummer en dat is instrumentaal met kalm gitaargetokkel zonder drums. Op deze grotendeels contemplatieve plaat heeft Sylvan Realm dus duidelijk de black metal achter zich gelaten. De begeestering is aanwezig, aan de uitvoering kan nog wel wat verbeterd worden. Enkele songs meer hadden de korte speelduur van 34 minuten kunnen vermijden.