Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Star One – Revel In Time
InsideOut Music
Release datum: 18 februari 2022
“Op een Star One plaat mag trouwe, vocale vriend Damian Wilson niet ontbreken”
8.2/10
Winston Arntz I 18 februari 2022
 

Dat het er wel ooit van zou komen was te verwachten. Na het tegenvallende succes van het groots opgezette én bedoelde Ayreon album ‘Transitus’ greep Arjen Lucassen terug naar zijn tweede lopende project; Star One. En dat blijkt een goede zet te zijn geweest. De twee eerdere albums van Star One (‘Space Metal’ – 2002) en ‘Victims Of The Modern Age’ – 2010) liet Lucassen met zijn huurlingen duidelijk horen ook de metal kant van zijn talent nog prima te kunnen etaleren. Het duurde dan wel 10 jaar voor deel 3; ‘Revel In Time’ werd gerealiseerd maar dat heeft geen weerslag gehad op het uitgangspunt en concept.

Deze keer is het verbindende thema het fenomeen tijdreizen en dan de films erover. Toch weer leuk gevonden, het vertalen naar muziek zal geen makkelijk klusje zijn geweest. Maar we weten van Arjen Lucassen dat hij het zicht nooit echt makkelijk maakt en de handschoen altijd oppakt. En ‘Revel In Time’ is een vinnige slap in the face voor de critici. Geen duetten of een doorlopend verhaal op ‘Revel In Time’; elk nummer heeft een eigen karakter, zanger en ook wel stijl. De opvallendste tracks;

Het openingsnummer ‘Fate Of Man’ laat na een nog wel Ayreon-achtig intro horen dat het gaspedaal ingetrapt wordt en zangeres Brittney Slayes (Unleash The Archers) eist krachtig de hoofdrol op met zeer sterke vocalen. Een pittig, stampend tempo, wervelende gitaren en keyboards vliegen op je af, adembenemend! Wat een fantastische stem van Brittney, deze heeft in ieder geval geen auto-tune nodig.

’28 Days’ is een trage, slepende beuker met een lekker toetsentapijt waar de loodzware gitaarsound van Lucassen op leunt. Russel Allen (Symphony X o.a.) weet wel raad met tracks als deze, hij, als prog metal veteraan inmiddels gedijt het best in deze stijl.

Nog zo’n ervaren en zeer herkenbare stem komen we tegen op ‘Back From The Past’; Jeff Scott Soto. Naast Mike Portnoy misschien wel de meest active prog metal muzikant. Met Soto op een track kan haast niets mis gaan en dat klopt dan ook. Leuke afwisseling met zangeressen Marcela Bovio en Irene Jansen ook en Ron ‘Bumblefoot’ Thal is weer een mooie naam op Lucassen’s gastenlijstje erbij.

Op het titelnummer is die ándere lange blonde Nederlandse gitarist te horen. In het wat meer klassieke hardrock stijl laat Ad Vandenberg een fijne solo ontsnappen aan zijn gitaar. Leuk dat deze twee mannen eindelijk hebben gevonden, het was iets dat ik al eerder had verwacht. Van ‘Revel In Time’ werd een grappige video gemaakt dat het concept van het album prima laat zien.

‘The Year Of ‘41’ kent de grootste naam van het legertje huurlingen, niemand minder dan Joe Lynn Turner (Rainbow, Deep Purple) geeft acte de presénce al moest ik wel even goed luisteren of hij het wel was. Zijn stem heeft wat van kenmerkende geluid verloren, maar dat is misschien niet gek op 70-jarige (!) leeftijd. Hij zet in ieder geval zijn beste been voor en het is toch fijn dat zangers van dit statuur nog steeds lekker fel van leer kunnen trekken, hoor de hoge noten net voorbij de helft van het nummer maar eens aan.

Op een Star One plaat mag trouwe, vocale vriend Damian Wilson niet ontbreken, deze duizendpoot voorziet ‘Bridge Of Life’ met zijn herkenbare stem en het doet dan ook soms denken aan zijn Threshold tijd, een hoofdstuk dat toch een beetje vreemd ophield na een paar sterke albums.

‘Today Is Yesterday’ is bij vlagen loodzwaar (riff!) maar wel afwisselend door slimme zangpartijen van Dan Swäno en de dames Bovio en Jansen. Dat houdt het nummer wel wat luchtig, maar mijn heer, die riff. Zwaaaaar!

De afsluiter ‘Lost Children Of The Universe’ draagt een fijne sfeer waar veel te beleven is. Roy Kahn (ex-Kamelot) draagt het nummer zoals hij dat altijd kon en de hymnische sfeer draagt bij aan het filmische concept. De Jon Lord-achtige toetsen touch is mooi en past lekker. Absoluut hoogtepunt is hier gitarist Steve Vai die zich helemaal laat gaan en je kippenvel bezorgt met zijn solo. Fantástisch!

Conclusie; Star One voldoet aan de formule en aan de verwachting. Lucassen mag tevreden zijn, zijn teleurstelling en misschien wel frustratie over het niet geheel uit de verf gekomen ‘Transitus’ project heeft hij met ‘Revel In Time’ weg kunnen spelen. Oftewel; you win some, you lose some.

Is het dat? Nee. Lucassen zou Lucassen niet zijn als er toch iets méér is dan alleen een album. Dit hoofdstuk bestaat niet uit 1 maar uit 2 delen. Is het dan toch een conceptplaat? Ook niet; hij liet meerdere vocalisten de nummers van ‘Revel In Time’ zingen en die staan doodleuk op de tweede schijf. Dezelfde volgorde maar andere zingend personeel, te horen op de ‘alternate versions’. Een leuke bonus en gegunde eer voor de ‘guide vocals’ van Marcela Bovio en John Jaycee Kuipers maar ik had een Tony Martin toch ook graag zijn eigen nummer willen horen zingen dan een tweede versie van ‘Lost Children Of The Universe’. Maar laat dat een voetnoot zijn en niet meer dan dat.