Als gitarist en componist van het Finse Amorphis heeft Esa Holopainen al geschiedenis geschreven sinds de jaren negentig. Zij bepaalden mee de sound van het land met albums als ‘Tales From The Thousand Lakes’, ‘Elegy’ en ‘Skyforger’ waarop melodieuze death metal verrijkt werd met folk invloeden, zowel ruwe als cleane zang en een flinke dosis Finse melancholie. Nog steeds is Amorphis één van de meest gewaardeerde bands in de metalscene.

Holopainen blijkt in de loop der jaren een aantal songs geschreven te hebben die niet meteen pasten in het stramien van zijn hoofdband. Toen de wereld op slot ging in het voorjaar van 2020 – en ook Amorphis niet kon touren – besloot hij samen met vriend Nino Laurenne (bekend van Sonic Pump studio) werk te maken van die afwijkende ideeën en een soloalbum te maken. Dat is de geboorte van Silver Lake by Esa Holopainen. Beslissingen die genomen werden bepaalden de koers van deze schijf. Esa wou geen instrumentaal album, maar hij zag het ook niet zitten om achter de microfoon plaats te nemen. Bijgevolg deed hij beroep op een aantal uitstekende vocalisten die hij in zijn langdurige carrière had leren kennen. Door de aanwezigheid van zijn (sterke) persoonlijkheid zijn er parallellen met Amorphis, maar toch is dit anders.

Het is dan ook een album vol diversiteit en leuke verrassingen geworden. Bovenal staat als een paal boven water dat dit aangenaam luistervoer is dat – door zijn soms gedurfde poppy aanpak – zelfs potten zou kunnen breken bij een breed publiek. Was Esa’s gitaarspel bijvoorbeeld altijd al meer geënt op gevoel dan op technische uitspattingen, dan manifesteert hij zich als soloartiest nog meer als bewonderaar van gitaristen als Mark Knopfler en David Gilmour. Geen cataract van noten, maar de juiste noot op de juiste plaats. Dat is een bewijs van zijn immens talent. De songs krijgen door het timbre van de vocalist een bepaalde sfeer, maar daar bovenop legt de hand van de meester de finishing touch. Je zou het soms bijna gesofistikeerd noemen, maar nergens wordt er daardoor aan kracht ingeboet.

In het instrumentale titelnummer wordt al geïllustreerd hoe gevoel en sfeerschepping samengaan bij Esa. De heldere gitaarklanken zijn vervuld van weemoed en enige orkestratie voegt er een dramatisch effect aan toe. Nog meer weemoed in het door Jonas Renkse (Katatonia) gezongen ‘Sentiment’. Diens zwoele stem draagt de song die licht progressief is en knap gitaarwerk bevat. Maar dat geldt voor elke song, want de loopjes in het aanstekelijke ‘Storm’ zijn toch wel geniaal. Hier heeft Esa een man uit Zweden geëngageerd: Håkan Hemlin (Nordman) en het gevoel bekruipt je dat dit dé zomerhit van 2021 moet worden. Het doet me zelfs wat aan Fish denken, passend voorzien van Pink Floyd achtige solo’s. Die bijna popachtige benadering geldt ook voor de hoge emozang van Einar Solberg (Leprous) in ‘Ray Of Light’. Dan weerklinken heavy, vervormde gitaren in ‘Alkusointu’. Hier trekt het gesproken woord van de Finse acteur Vesa-Matti Loiri alle aandacht naar zich toe. Heel beklijvend, terwijl de instrumentatie wat doomy aandoet. Als klap op de vuurpijl komen er ook nog verrukkelijke solo’s in op gitaar, sax en keyboards. Heerlijk! De duidelijkste link naar Amorphis is – uiteraard – te vinden in het door Tomi Joutsen gezongen ‘In Her Solitude’. Niemand kan die grunts zo vloeiend laten overgaan in warme cleane zang en de stijl is ook zoals Amorphis. Er resten ons dan nog twee songs met een lichtere, catchy aanpak: ‘Promising Song’ waarin muzikale kameleon Björn Strid (Soilwork, TNFO) voor zijn cleane stem kiest en de poeslieve zang van Anneke van Giersbergen in het vlot rockende ‘Fading Moon’. We eindigen in schoonheid met ‘Apprentice’ waarin Jonas Renkse (Katatonia) nogmaals komt tonen hoe je de melancholie ten top kunt drijven. Dit eerste soloalbum van Esa Holopainen is van grote waarde. Het schept een band tussen artiest en luisteraar door zijn empathisch karakter en geeft je pure schoonheid in weldoordachte toegankelijke songs die in jou een gevoel van positieve energie laten opborrelen. Het goede nieuws is dat Esa al materiaal heeft voor een tweede soloalbum. Laat maar komen!