Het is alweer het achtste album van het symfonische metalgezelschap uit Oostenrijk, Serenity. De band wordt door sommige metalheads nogal eens weggezet als Christelijk, wat blijkbaar dan een probleem is. Punt is dat de band niet persé Christelijk is, maar veel over historische figuren schrijft en je in oude tijden nog wat sneller bij religie uitkwam dan in deze tijd. De historische fascinatie is het gevolg van de grote historische kennis van zanger Georg Neuhauser, die een PhD heeft in historische wetenschap. Ook op dit nieuwe album duiken we weer de tijdmachine in om uit te komen bij het leven van Albrecht Dürer, zo’n vijfhonderd rondjes om de zon geleden. Ik hoor je denken: Leuk allemaal, maar hoe klinkt het? Nou, eigenlijk precies zoals je zou verwachten bij een Serenity album: Lekker!

Na het intro wat je niet bepaald van de Christelijke associatie af helpt, opent het album met het heerlijke ‘Fall Of Man’, een typische up-tempo power metal kraker met wel een hele bekende stem naast die van Georg: ex-Kamelot zanger Roy Khan laat hier zijn unieke luchtpijp horen en tilt daarmee de song direct naar een nog hoger niveau. ‘Ritter, Tod und Teufel (Knightfall)‘ doet zeker niet onder voor zijn voorganger en heeft daarbij ook nog een toffe videoclip waar het kunstwerk waar het nummer naar vernoemd is ook in voorkomt. Andere hoogtepunten op het album zijn er volop, waaronder het epische ‘The End Of Babylon’. Groots, verhalend en meeslepend, dit is een stuk waar Kamelot zich niet voor zou hoeven te schamen. In het midden van de CD vinden we nog ‘Reflections (of AD)’, dit stuk spant zich uit over acht minuten en laat horen tot wat deze vijf rasmuzikanten in staat zijn. De zang van Georg Neuhauser afgewisseld met die van nieuwe gitarist/zanger Marco Pastorino (ook Temperance), vlammende gitaarsolo’s van gitarist Christian Hermsdörfer die weer om van te smullen zijn. Laten we de strakke ritmesectie van bassist Fabio D’Amore en drummer en bandlid van het eerste uur Andreas Schipflinger niet vergeten, zeker in het razendsnelle tweede stuk van het nummer laten ze horen dat ze, om even in de sfeer van een houtsnijwerk kunstenaar te blijven, uit het juiste hout te zijn gesneden.

Alles bij elkaar is ‘Nemesis AD’ een waardige opvolger van het eveneens uitstekende ‘The Last Knight’. De toevoeging van tweede gitarist Macro Pastorino die ook nog eens uitstekend kan zingen geeft de band nog een extra dimensie. Daarbij kan Serenity door de gastvocalen van Roy Khan ook de aandacht trekken van een heel leger Kamelot fans die tot nu toe onbekend waren met de band. Om met de titel van het laatste nummer als statement te eindigen: ‘The Sky Is Our Limit’!