Sammath draait al sinds 1994 mee in het ondergrondse metal wereldje en alhoewel velen deze Nederlandse pletwals zullen kennen, zijn er waarschijnlijk meer die er nog niet bekend mee zijn. Nochtans hebben zij na drie vroege demo’s reeds vijf, weldra zes, albums op hun palmares. ‘Across The Rhine Is Only Death’ wordt de tweede langspeler, na ‘Godless Arrogance’ uit 2014, dat uitkomt op Hammerheart Records.

Muzikaal is er sinds het vorige album niet veel verandert en het oorlogsthema, dat eerder al een leidraad was in Sammath’s werk, is wederom sterk aanwezig. Steek death metal, black metal en grindcore in een mixer, voeg een paar eetlepels punk toe, gooi de mixer vanaf de vierde verdieping op een zanderige ondergrond en deze mix met gebroken glas en verwrongen ijzer, is wat je
voorgeschoteld krijgt. Zanger Jan klinkt als een dronken punker die z’n betoog doet terwijl hij z’n zoveelste Gauloise zonder filter aansteekt. Op het eerste gehoor klinken die vocalen nogal eentonig, maar de bedreiging die ze uitstralen passen perfect bij deze rauwe zooi.

Gitaren vliegen in het rond en drummer Wim, lid van Inquisitor en eerder aan het werk bij het opgedoekte Centurian, is een ware gesel voor z’n kit. Een waar huzarenstuk levert hij af tijdens dit veertig minuten durende barbaarse inferno. De snaardrum klinkt ook lekker organisch. Er wordt pas wat gas teruggenomen op ‘Totenhügel’, het eerste niet kolkende nummer, met wat lijkt op een melancholische terugblik of het zich neerleggen bij het onoverkomelijke, namelijk een ongewisse dood na jaren van haatstrijd. ‘Blood Ridden Fields’ is een kort en krachtig onverbiddelijk nummer. Niet aanleunend tegen grind, maar pure grind! Wanneer gitaren alleen spelen en de rest invalt…ouderwets vernietigend.

In ieder geval is deze giftige cocktail niet geschikt voor gevoelige oren en zij die reeds in een hoekje wegkruipen bij de term war metal of bij het zien van de bandlogo’s van Revenge, Goatpenis en dat soort dingen, is verplicht ‘Across The Rhine Is Only Death’ te negeren, maar liefhebbers van voornoemde bands en Diocletian of Angelcorpse, maar bijvoorbeeld ook Mayhem, moeten deze ragherrie zeker checken. No Retreat, No Surrenderrrr!