Al jaren is Rob Zombie een instituut op zich en heeft hij zijn plaats in het horror rockgenre verdiend. Steeds is hij eigenzinnig zijn ding blijven doen en dat al sedert White Zombie. Let maar eens op de compleet geflipte titels die hij aan zijn nummers en albums geeft. Het is een raadsel waar hij die inspiratie blijft halen maar het horrorgenre blijft zijn favoriet en dat zonder te verzinken in goedkope pulp of gore. Een derde van de vijftien aanwezige nummers zijn korte, meestal nietszeggende intermezzo’s waar de meest bevreemdende geluiden te horen zijn. Gelukkig zijn er nog tien ‘echte’ nummers, overwegend gemaakt volgens het bekende ingrediënt van pompende harde rock, funk en heel wat samplers van horrorklassiekers.

Opener is ‘The Triumph Of King Freak’ dat al enkele maanden te beluisteren is als vooruitgeschoven single en video. Dat meer harde uit de tijd van White Zombie is iets nadrukkelijker aanwezig. En dat wordt herhaald in ‘The Ballad of Sleazy Rider’ en ‘Shadow Of The Cemetery Man’. Opvallend is het schitterende gitaarwerk en de vele funky uitstapjes. Het nummer met de langste titel ‘18th Century Cannibals, Excitable Morlocks and a One Way Ticket On the Ghost Train’ heeft western en country invloeden maar ook stevige rock zit erin vermengd. ‘The Eternal Struggles of the Howling Man’ is nog zo opvallend nummer met wild gehuil in het refrein en waar Rob hevig op rondstampt. Iets vreemder is het industrial aandoende ‘Shake Your Ass Smoke Your Grass’ en het trage funk en hillbilly bevattende ‘Boom Boom Boom’.

Je zou kunnen zeggen geniaal of geschift, dat zal afhangen van luisteraar tot luisteraar. In elk geval zijn er terug heel wat nummers aanwezige die het op de opmerkelijke liveshows uitstekend gaan doen. Anderzijds, een nieuw album na vijf jaar van net iets meer als een half uur waarbij een aanzienlijk deel overbodige, experimentele en nietszeggende composities zijn, is wel wat schraal.