Lords of Metal
Arrow Lords of Metal

Rammstein – Stadion De Kuip Rotterdam – 25/06/19

“Oh ja, en er was vuur. Heel veel vuur. En meer. Tijdens het openingsnummer komt er zwarte rook uit de bovenkant van het podium en ruikt alles naar steenkool. Een kleine knipoog naar de DDR misschien? Verder explodeert en brandt er van alles. Vooral tijdens ‘Du Hast’ en ‘Sonne’ staat de hele Kuip zowat in brand. Niet alleen vanaf het podium buldert het vuur, maar ook vanuit een tweetal torens midden op het veld. De warmte is overal voelbaar. “
Verzengend. Shows van Rammstein zijn normaal gesproken al een aardig zweterige aangelegenheid voor band en publiek vanwege de gigantische hoeveelheid pyrotechnische hoogstandjes. Uitgerekend voor vandaag zijn er temperaturen van rond de 36 graden aangekondigd, waardoor de al maanden van tevoren uitverkochte terugkeer van de Duitsers in Nederland wel eens een ware uitputtingsslag kunnen worden… voor het publiek uiteraard. De band heeft, letterlijk, voor hetere vuren gestaan, dus dat komt goed. De organisatie van dit concert in de Kuip heeft in ieder geval een hitteplan aangekondigd, dus zo lang mensen enigszins verstandig blijven, zou niets de triomfantelijke terugkeer van Rammstein in de weg moeten staan. Aan het titelloze nieuwe album ligt het in ieder geval niet, want er zijn meer dan genoeg nieuwe nummers die het live uitstekend zouden moeten doen. Ook aan nieuwsgierigheid geen gebrek dus.
26/09/19 I Tekst: Martin Perescis I Foto: Charles Batenburg

Bij binnenkomst in de Kuip vallen drie dingen op: 1. Wat een mensenmassa! 2. Vandaag dekt de naam de lading niet helemaal, en had dit stadion beter ‘de Snelkookpan’ kunnen heten. 3. Alles is Rammstein. Er lijken meer mensen te zijn met een shirt van het Duitse zestal dan zonder. Er wordt slim op deze aanbidding ingespeeld, want uit de speakers van het immense podium komen alleen maar nummers van Rammstein. Ook het voorprogramma speelt nummers van de hoofdact, maar dan anders. Het Franse Duo Jatekok heeft op hun album ‘Klavier’ namelijk een aantal nummers van Rammstein omgearrangeerd naar klassieke piano. Ze doen dit vanaf een kleiner podium dat relatief centraal in het veld ligt, wat in de eerste instantie voor ietwat verwarring zorgt. Pas na enige tijd vol verwachting staren naar het lege hoofdpodium valt het kwartje en wordt duidelijk waar de muziek precies vandaan komt. Niet dat het publiek zich daar al te druk om lijkt te maken; ondanks de inspanningen van de twee zichtbaar onwennige dames om de mensenmassa aan het meezingen te krijgen, lijken de pianobewerkingen van bekende nummers als ‘Engel’, ‘Seemann’ en ‘Du Hast’ (dankzij een sterk Frans accent omgedoopt tot ‘Du ‘Ast’) eerder een pauzemuziekje dan een echt optreden.

Zo’n tien minuten voor de aangekondigde starttijd komt het machtige hoofdpodium te leven en staat de Kuip vol rook. Christoph ‘Doom’ Schneider verschijnt in zijn eentje op het podium en slaat een enkele keer op zijn drumkit, wat gepaard gaat met een enorme explosie. Veel mensen schrikken zich rot. De toon is gezet. Althans… de overigens bandleden verschijnen een voor een op het podium en zetten het vrij ingetogen ‘Was Ich Liebe’ in. Dat was onverwacht. Pas halverwege het nummer worden de distortionpedaaltjes ingetrapt en horen we Rammstein voor het eerst in enkele jaren op volle oorlogssterkte. Daarna is het voorlopig ook wel even gedaan met de rust, want met ‘Links 234’ en ‘Tattoo’ wordt er vervolgens stevig doorgebeukt. Het geluid is typisch voor dit soort stadionconcerten: veel dreunende lage tonen, nog meer galm, en lichtelijk verwaaid. Rammstein lijkt het gebrek aan nuance in een dergelijke geluidsmix bewust te lijf te gaan door in te zetten op oorverdovend volume, en dat werkt wonderbaarlijk goed.

Er wordt opvallend veel materiaal van het nieuwe album gespeeld. Maar liefst acht van de elf songs komen voorbij vanavond. Ze worden afgewisseld met nummers van vooral de eerste drie albums, met daartussen enkele verrassende keuzes als ‘Heirate Mich’ en ‘Sehnsucht’. ‘Reise Reise’ en ‘Liebe Ist Für Alle Da’, de twee albums waarop de Duitsers zich vanuit muzikaal oogpunt op hun meest avontuurlijk toonden, komen er met respectievelijk twee (‘Ohne Dich’ en ‘Mein Teil’ waarbij zanger Till Lindemann toetsenist Flake met steeds groter wordende vlammenwerpers in brand probeert te zetten) en één (‘Pussy’) nummers relatief bekaaid vanaf. Live wordt eigenlijk ook meteen duidelijk dat dit een hele logische zet is, want de nieuwe nummers gaan uitstekend samen met het hele vroege werk, juist omdat de nadruk weer wat meer ligt op simpele, pompende ritmes. Dat de songs ritmisch wat eenvoudiger zijn, wil overigens niet zeggen dat het maar simpele liedjes zijn, want songs als ‘Deutschland’ (dat volgt op een grappig intermezzo waarbij gitarist Richard Kruspe het publiek vanaf een lift op het podium als een DJ aanmoedigt en een viertal dansers een routine uitvoert die sterk aan Krafwerk doet denken), ‘Radio’, ‘Zeig Dich’ en het venijnige ‘Puppe’ (waarbij een gigantische metalen kinderwagen in de fik gaat) zitten verdomd goed in elkaar. De songs zijn zelfs zo catchy dat het vaak lijkt alsof ze al jaren in de set zitten.

Muzikaal gezien valt er geen speld tussen Rammstein te krijgen. Till Lindemann lijkt echter net niet helemaal lekker bij stem te zijn. Technisch gezien zingt hij beter en veelzijdiger dan ooit, maar de lange shows lijken toch wel zijn tol te eisen, want bij sommige, veelal wat hogere, noten klinkt het net een beetje schor. Daarbij mag wel worden opgemerkt dat de man het live zonder uitgebreide achtergrondkoortjes of autotune doet, wat heel fijn is. Helemaal foutloos is het niet, maar de zang klinkt oprecht en krachtig. Wat wil je nog meer?

Oh ja, en er was vuur. Heel veel vuur. En meer. Tijdens het openingsnummer komt er zwarte rook uit de bovenkant van het podium en ruikt alles naar steenkool. Een kleine knipoog naar de DDR misschien? Verder explodeert en brandt er van alles. Vooral tijdens ‘Du Hast’ en ‘Sonne’ staat de hele Kuip zowat in brand. Niet alleen vanaf het podium buldert het vuur, maar ook vanuit een tweetal torens midden op het veld. De warmte is overal voelbaar. Daarna eindigt de reguliere set, na het al eerder genoemde ‘Ohne Dich’, vrij abrupt. Maar goed, er is nog veel tijd voor een toegift. De verbazing is groot als de bandleden zich plotseling in het publiek mengen en, uiteraard onder begeleiding van een legertje beveiligers, naar het kleine middenpodium lopen. Daar zingen ze, onder begeleiding van Duo Jatekok, een zeer ingetogen versie van ‘Engel’. Aanstekers en telefoonlampjes gaan aan en er wordt volop meegezongen tijdens dit relatief intieme moment van een band die nou niet echt bekend staat om interactie met het publiek. Vervolgens wordt de band, minus Lindemann, in opblaasbootjes over de hoofden van het publiek terug naar het hoofdpodium geleid en gaat het gas er weer op met ‘Ausländer’, ‘Du Riechst So Gut’ en ‘Pussy’. Tijdens dat laatste nummer worden de voorste rijen natuurlijk even flink besproeid met wit schuim uit een door de zanger bereden…  ehm…  vleeskanon.

De band is op dan moment al ruim twee uur bezig, maar er is zowaar ruimte voor nog een tweede toegift, die begint met ‘Rammstein’. Heerlijk om dat nummer weer eens live te horen! De onheilspellende verlichting tijdens het intro zorgt voor een geweldige sfeer, en als het nummer eenmaal losbarst, blijkt dat Rammstein er nòg een schepje bovenop kan doen. Het vuur komt nu niet alleen uit de bovenkant van het podium en uit de torens. Welnee, drie van de bandleden hebben nu vlammenwerpers om hun lichamen gebonden, waarbij met name de negen enorme steekvlammen uit Lindemann’s jetpack-achtige rugzak opvallen. ‘Ich Will’ is de logische afsluiter. Daarna wordt de band met de lift naar de bovenkant van het podium getransporteerd. Nog een explosie en het is voorbij.

Rammstein. Je houdt ervan, of niet. Hoe dan ook, aan de grootsheid van hun shows valt niets af te dingen. Licht, geluid, theater en vuur(werk) worden gecombineerd tot een spektabel waar simpelweg niemand tegenop kan. Tegelijkertijd stond Kiss in de Ziggodome vanavond. Men zou kunnen stellen dat Rammstein qua showelement veel aan deze band te danken heeft gehad. Anderzijds, als je mij voor de keuze zou stellen tussen het enorme spektakel van Rammstein of om een show bij te wonen van oude mannen in make-up die al dan niet staan te playbacken, dan wist ik het wel!

Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.