Deze Duitse band werd al opgericht in 1991 en zoekt het vooral in de gothic rock en aanverwanten,  een scene die behoorlijk floreert bij onze oosterburen. Uiteindelijk ging de band ten onder in 1995 zonder ooit iets officieels uitgebracht te hebben, tot het originele drietal in 2019 terug samenkwam. Er werden oude tracks en nieuwe nummers opgenomen en deze verschijnen nu via hun eigen label.

Toen ik het album in handen kreeg had ik wel enkele bedenkingen. Het artwork laat namelijk een naakte vrouw zien op bokkenpoten, iets wat eerder thuishoort in de klassieke hard rock en heavy metal. Veertien nummers verdeelt over vijfenzestig minuten is ook direct een stevige brok en ook iets dat je tegenwoordig niet veel meer tegenkomt. Toch is de band erin geslaagd om een leuke sfeer te scheppen. Opener ‘Start The War’ is een stevige opener en bevat enkele industrial invloeden. Pas vanaf het tweede ‘Reptile’ hoor je waar de band hun voornaamste inspiratie haalt: Sisters Of Mercy. Zelfs de zang heeft veel weg van icoon Andrew Eldritch. Nummer na nummer blijf je in dat gothic sfeertje vertoeven, totdat je ‘Sorrow’ tegenkomt. Dit vangt namelijk aan met een donker en doom Type O Negative geluid waarbij zelfs Peter Steele hoorbaar is in de zang. Soms wordt er al eens wat sneller gespeeld. Zoals ‘Song For The Rider’ bijvoorbeeld, welke zich bevindt in de bekende punk horror metal rock sfeer.

Zo goed als hun idolen is Poisoned Hestia niet, maar als je in bent voor die authentieke jaren tachtig gothic rock atmosfeer ga je hier zeker wel je gading in vinden. Een ideale band voor een gothic feestje ergens in de buurt.