Motörhead – The Lost Tapes The Collection Volumes 1 – 5
BMG Records
Release datum: 23 februari 2023
“BMG, blijf vooral lekker doorgaan met jullie verwennerij. Er liggen vast nog veel meer ongebruikte cassettebandjes op de plank.”
Erik Boter I 9 februari 2024
Cassettebandjes, wie is er niet groot mee geworden? De Oudere Jongeren onder u weten waar ik het over heb. Voor de jonkies: de compacte cassettes werden ‘vroeger’ gebruikt om muziek te delen met je familie en vrienden en om opnames te maken van de radio (!) of, stiekem, van concerten waar je heen ging. Zo ontstond er vaak een heel tapetraders circuit, waarbij landsgrenzen er totaal niet toe deden. In mijn jonge jaren (héél lang geleden, ja) ruilde ik livetapes van voornamelijk KISS met gasten over de hele wereld.
Maar ik dwaal af. Waar ik naartoe wil is het feit dat bands de (overigens Nederlandse uitvinding) cassettebandjes zelf ook gebruikten om snel opnames te maken of hun eigen shows op te nemen. Makkelijk gedaan, want je plugde in die tijd gewoon een cassettedeck in het mengpaneel en drukte (op tijd, dat ging allemaal handmatig) op de ‘record’ knop. Omdat de meeste bandjes maximaal 45 minuten per kant konden opnemen, moest de tape wel op tijd omgedraaid worden.
Fast forward naar 2024. BMG brengt al een tijdje (voornamelijk tijdens Record Store Day) oude live opnames op vinyl uit van Motörhead, die destijds op cassettebandjes door de band zelf zijn opgenomen. Met een beeldmerk van een cassettebandje op de hoes zijn deze producten te herkennen aan de overkoepelende naam ‘The Löst Tapes’. Tot nu toe kwamen er vier delen van uit. De vijfde, Donington 2008, komt nu uit, maar maakt ook onderdeel uit van deze CD boxset ‘The Löst Tapes – The Collection Volumes 1 – 5’ waarin alle vijf de delen in één keer aan je collectie zijn toe te voegen.
Als fan van het Engelse trio (soms kwartet) word je goed verwend door BMG. De special editions van een aantal klassieke albums zijn met liefde gemaakt en ook dit boxje is weer een feestje voor de liefhebber, ook al is de fysieke uitvoering wat Spartaans. Ik ben natuurlijk verwend geraakt, maar naast de vijf (soms dubbele) CD’s in digipacks zitten er geen extra’s (behalve een sticker) in het doosje verstopt. Het past een beetje bij de minimale aanpak van deze release. De opnames komen van oude tapes af en klinken daarom dus ook niet geproduceerd. Zie het maar, ook qua geluidskwaliteit, als goede bootlegs. Doordat de opnames van de soundboard komen, is op alle plaatjes het publiek ook niet erg goed te horen. Dat stoort me als luisteraar overigens niet. Ik wil vooral de band horen. De oudste opname is van 1984, wat betekent dat de klassieke Kilmister/Clarke/Taylor op deze box niet vertegenwoordigd is.
CD 1: Live in Madrid 1995 (‘Sacrifice’ Tour)
Mocht je tijdens het luisteren van deze opnames even vergeten zijn waar ze werden opgenomen, dan helpt Lemmy je eigenhandig door regelmatig Spaanse of Spaansachtige woorden te gebruiken in zijn aankondigen. ‘You want something fast, speedo-speedo-speedo?’ roept hij vlak voor ‘On Your Feet Or On Your Knees’. De opname bevat een heerlijke tegendraadse versie van één van de beste nummers van de Kilmister/Campbell/Dee line up van de band, ‘Over Your Shoulder’. Wat een machtig nummer blijft dat. Ook bijzonder is de uitvoering van de Hawkwind cover ‘Silver Machine’ in de toegiften, een nummer dat Lemmy in zijn nadagen bij Hawkwind weliswaar zong, maar niet zelf schreef. De videoclip bij dit nummer, dat in de jaren tachtig regelmatig in de Monsters Of Rock tv show van Mick Wall op TV te zien was, staat nog vers op mijn netvlies. Inderdaad, vanwege halfnaakte danseres Stacia Blake. Zoekt u de YouTube beelden er maar even bij. De Motörheadversie op deze opname klinkt echt geweldig. In 1995 was de band nog goed op dreef, veel van de nummers worden nog lekker snel gespeeld. Aan het einde van de show was het bandje waarschijnlijk vol, want de laatste toegift ‘Overkill’ wordt helaas weggedraaid.
CD 2: Live in Norwich 1998 (‘No Speak With Forked Tongue’ Tour)
Deze avond in Norwich was de band niet gezegend met een fantastisch geluid. De nadruk ligt op het gerikketik van de dubbele basspedalen van ‘The Best Drummer In The World’ Mikkey Dee. Als je deze opnames vergelijkt met CD, 1 is al een beetje te merken dat het tempo wat naar beneden gaat. Dat is niet erg, want juist door de tracks iets langzamer te spelen (nog steeds sneller dan de studioversies) winnen de nummers aan impact. De opnames stammen van de ‘Snake Bite Love’ Tour. Dat album is zeker niet mijn meest favoriete Motörheadplaat. Dat het album gepromoot moest worden is te horen in de liedjes ‘Love For Sale’ en ‘Take The Blame’ maar wat veel leuker is, is dat oudere (en betere, klassieke zelfs) tracks als ‘Shine’ en ‘Stone Dead Forever’ terug in de set waren opgenomen.
CD 3: Live in Malmö 2000 (‘We are Motörhead’ Tour)
“We are Motörhead.. with feedback on the vocals” bromt Lemmy in de microfoon net voordat de band met ‘We Are Motörhead’ aftrapt in Zweden. De band toerde op het album met dezelfde naam als de opener. Het was een album dat destijds veel aandacht kreeg en met het titelnummer en het eveneens in Malmö gespeelde ‘Stay Out Of Jail’ helemaal geen slechte nummers bevatte. De Sex Pistols cover ‘God Save The Queen’ vond ikzelf destijds (en nu nog) een stuk minder geslaagd. De bijbehorende clip was overigens door Headbanger’s Ball presentatrice Vanessa Warwick geregisseerd. Live deed het nummer het echter prima in de Motörheadset. Ook in deze setlist komen we min of meer verrassende klassieke tracks tegen als ‘Too late, Too Late’ (megasnel gespeeld) en het heerlijke ‘Damage Case’, dat hernieuwde belangstelling had nadat Metallica het nummer een paar jaar eerder onder handen had genomen tijdens Lemmy’s verjaardagsfeestje. Na het snelle ‘Sacrifice’ roept Lemmy het publiek “Getting old now, are you?” toe.
CD 4: Live in Heilbronn 1984 (‘No Remorse’ Tour)
Hoewel er als we het over de geluidskwaliteit hebben best wel wat is aan te merken op deze opnames uit 1984, vind ik CD 4 historisch gezien het meest interessant. De band bestond uit de ‘short-lived’ bezetting van Lemmy, de twee gitaristen Phil Campbell en Würzel en Pete Gill op drums. Gill, de oud-Saxon trommelaar, heeft relatief gezien maar een blauwe maandag bij Motörhead gespeeld en werd na een paar jaar van dienst alweer vervangen door zijn eigen voorganger Phil Taylor. Naast dat het op het persoonlijke vlak niet echt boterde tussen Gill en Lemmy, maken deze opnames ook wel duidelijk dat zijn drumstijl en -geluid niet echt paste bij Motörhead. Met twee gitaristen had de band echter wel veel meer mogelijkheden om voller te klinken, immers als Phil stond te soleren kon Würzel de boel dichtsmeren met slaggitaarwerk en andersom. Echt verrassingen kent de setlist niet (de band was headliner op de Christmas Metal Meeting en koos wellicht daarom voor een redelijk voorspelbare set) al was ‘Nothing Up My Sleeve’ nog onbekend bij het publiek op dat moment, het zou officieel pas verschijnen op het ‘Orgasmatron’ album in 1986. ‘Steal Your Face’ dat van het ‘best of’ album ‘No Remorse’ afkomstig is, klinkt erg fijn.
CD 5: Live in Donington 2008
In 2008 stond Motörhead met onder andere Judas Priest, KISS en Disturbed op het Download Festival in Donington. ‘Doctor Rock’ van het album ‘Orgasmatron’ fungeerde als opener. Het publiek is wegens de omvang ervan goed op deze opnames te horen en het is goed te volgen dat de opener er goed in ging bij het publiek. Het tempo van de tracks lag in 2008 weer iets lager dan de jaren ervoor. ‘Be My Baby’ en ‘One Night Stand’ zijn afkomstig van het toen nog actuele (2006) ‘Kiss Of Death’ album. ‘Killers’ en ‘In The Name Of Tragedy’, beide afkomstig van ‘Inferno’, gaan er beter in, maar hoogtepunt van deze set is enerzijds ‘Just ‘Cos You Got The Power’ en anderzijds de toegiften ‘Ace Of Spades’ en ‘Overkill’, waarop oud collega Würzel nog een keer meedoet en Motörhead nog eens als kwartet te horen is. Würzel overleed drie jaar later aan een hartinfarct. Vergeet ik toch bijna de Bob Seger cover ‘Rosalie’ te vermelden dat onder hardrockers eigenlijk bekender is als track van Thin Lizzy en ook als zodanig door Lemmy wordt aangekondigd. Lemmy zet zijn oude vriend Phil Lynott even in het zonnetje op Donington en dat is al bijzonder genoeg.
Voor Motörheadfans en -verzamelaars is dit strak uitgevoerde boxsetje verplichte aanschaf. BMG, blijf vooral lekker doorgaan met jullie verwennerij. Er liggen vast nog veel meer ongebruikte cassettebandjes op de plank.
