Volgens de bijgeleverde biografie wordt Misery Loves CO. omschreven als de Zweedse pioniers van Industrial. Ergens in de jaren negentig hadden ze met hun tweede album ‘Not Like Them’ zelfs een Zweeds Grammy award gewonnen. Shows met bands als Slayer, Machine Head, Fear Factory en Paradise Lost volgden maar eind jaren negentig splitte de band om in 2016 enkele reünie shows te spelen en nu met een nieuw album te komen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van de band gehoord had, en industrial metal is hier ook niet echt te bekennen. Opener ‘Suburban Breakdown’ laat wel enkele gitaar riffs horen en een computer gestuurd drumpatroon met een aangename zang, maar over het algemeen klinkt alles op dit album veel te braaf. Meerdere malen zit je met gevoel van: “yes, nu gaat het komen”, jammer genoeg blijf je als luisteraar (en zeker als metal liefhebber) wat op je honger zitten. Enkel op ‘The Waiting Room’ gaat men een lichte metal richting uit. De drumritmes zijn ingewikkelder geprogrammeerd en klinken een pak zwaarder door als de rest van de nummers. Met ‘Only Happy When It Rains’ brengen ze zelfs een Garbage cover. Het wordt jammer genoeg veel trager gespeeld en dat energieke gevoel van het origineel blijft helemaal achter. Misschien dat dark wave liefhebbers dit album gaan kunnen appreciëren, van authentieke industrial metal is in ieder geval geen sprake.