Je hoort het niet iedere dag: epische metal uit Thailand. Sinds het fantastische ‘Episode III’ uit 2018 is Melodius Deite eigenlijk volledig van mijn netvlies verdwenen en is een volgend album volledig aan mijn aandacht ontsnapt. Nu is het voor een band uit Bangkok ook wat lastiger om de aandacht van de Europeanen vast te houden dan voor pak ‘m beet een Duitse band, niet een groot probleem van maken dus. Tijd om het met het nieuwe album ‘Demonology’ eens te kijken waar de band nu staat. In de afgelopen vijf jaar is namelijk vrijwel de hele bezetting van de band gewisseld (ze hebben met Siebe Hermans zelfs nog even een Belgische drummer gehad) en is gitarist/toetsenist/componist Biggie P. Phanrath nog altijd het enige originele lid in de groep. Werkt de wisseling van personeel door op het karakter van de band?

Na de onheilspellende intro ‘Prologue of the Devil’ is het ‘Lucifer (The Fallen Star)’ wat het album opent. Een duidelijke Angra-vibe wordt hier smakelijk gemixt met een stukje Dragonforce. De zang is dit keer in handen van de Amerikaan Max Cruz, die zich wel wat laat vergelijken met oud-Dragonforce zanger ZP Theart. In zes minuten worden we hier door een muzikale achtbaan van rappe power metal, spannende theatrale stukken en flitsende gitaarsolo’s geleid, een ijzersterk begin! Opvallend vroeg op het album komt hierna een volledig instrumentaal stuk van bijna 4 minuten, ‘Knights Of Heaven’. Vanaf ‘Prince of the Nightfall’ komt het verhalende aspect van het album steeds meer naar voren, misschien iets té veel? Zowel deze als de volgende twee nummers worden getekend door veel half gesproken/half gezongen teksten wat het tempo er wel een beetje uithaalt. Na weer een instrumentaal stuk ‘Heroes Strike Back’ is het matige ‘Witchery’ de voortzetting van het album en begint intussen de verveling wat toe te slaan. Kom op “Biggie”, dit kan jij veel beter en dat heb je in het verleden al wel bewezen.

Dit album is zeker niet slecht, maar ook bij lange na niet het niveau van de ‘Episode’ 1 t/m 3 albums. Of deze neergang ook echt het gevolg is van de line-up wisselingen blijft natuurlijk koffiedik kijken. Van de dertien nummers zijn er wel vijf instrumentaal, dit hoeft niet slecht te zijn maar Melodius Deite is wat dit betreft toch echt niet het kaliber van pak ‘m beet Animals As Leaders. De gezongen nummers zijn los van elkaar allemaal erg sterk, maar door de curieuze opbouw van het album weet het nooit in zijn geheel te pakken en dat kan toch niet de bedoeling zijn bij een conceptplaat als dit. ‘Demonology’ van Melodius Deite is een aanrader voor fans van bands als Angra, Dragonforce, Kamelot en Myrath. Een heel degelijke epische metalplaat maar wel minder dan het oudere werk van de band.