“Hello Cleveland!” Wie kent de legendarische quote uit Spinal Tap niet? Voor mij is het één gedachte die opkomt als ik de naam Cleveland hoor. De tweede gedachte heeft met heavy metal te maken. Want Cleveland heeft altijd een waanzinnig goede scene gehad. Eigenlijk geldt dat wel voor de hele staat Ohio waarin je Cleveland kunt vinden. Maar goed, bij Cleveland denk ik meteen aan geweldige bands als Destructor of Shok Paris. Ook in de extremere vormen van metal spreken bands uit Cleveland een aardig woordje mee. Denk aan Nunslaughter, Midnight, Decrepit, Hemdale of Embalmer. En er is nieuwe aanwas in de vorm van bands als Inoculation en Abraded. Ik kan nog veel meer namen droppen, maar ik moet me even gaan richten op Kurnugia die na twee EP’s nu voor de dag komen met de full-length ‘Forlorn And Forsaken’.

We hebben hier niet met nieuwkomers te maken, want het vijftal neemt een vracht aan ervaring mee, opgedaan in bands als Decrepit, Embalmer, Limbsplitter, Nunslaughter of December Wolves. En dat kun je horen. Dit album overtuigt met een vette portie death metal uit de oude school. Daarbij kun je de vinger niet exact leggen op de invloeden, want die halen ze zowel uit Europa als uit Amerika. Ter illustratie; op de EP ‘Condemned To Obscurity’ (2016) staan covers van Autopsy en Grave. Verder geeft de band aan geïnspireerd te worden door onder andere Dismember, Immolation en Death. Je hoort de invloeden dan ook zeker terug op dit negen tracks tellende album. Het intro tel ik daar overigens niet bij.

Ik kan me helemaal vinden in de aanpak van Kurnugia. Dit zijn gewoon degelijk geschreven songs die de juiste snaar raken (bij mij dan). De opnames klinken zoals je dat vooraf voorgesteld hebt en ook het artwork voldoet aan de death metalstandaard. Okay, je kunt kritisch zijn en vinden dat het niet origineel is. In feite is geen enkele band dat (meer). Iedereen jat erop los. Persoonlijke smaakt maakt of je iets tof vindt. Ik vind Kurnugia gaaf. Ik ben benieuwd of jullie het met me eens zijn.