Afgaande op de albums ‘Uljas Uusi Maailma’ (2012), de EP ‘Musta Aurinko Nousee’ (2013) en ‘Tulijoutsen’ (2014) leken we met Kuolemanlaakso een actieve, fantastische doom/death metal band uit Finland waar we rekening mee moesten houden rijker. We begonnen met het oefenen van de bandnaam Kuolemanlaakso, wat ‘death valley’ betekent, maar Mr Laakso is tevens de spil van dit Finse vijftal dat melancholie hoog in het vaandel draagt. Bovendien heeft deze band Mikko Kotamäki van Swallow The Sun achter de microfoon en worden de albums steevast opgenomen met de geniale producer V. Santura (Triptykon, Dark Fortress).

Toch begon de motor te sputteren, want een derde album liet behoorlijk lang op zich wachten. In 2016 werden we zoet gehouden met een soloalbum van Mr. Laakso dat – zoals de titel ‘Vol. 1 – The Gothic Tapes’ al aangeeft – vol gothic songs in de stijl van Sisters Of Mercy stond. Heel leuk, maar nogal vreemd dat dit ook onder de naam Kuolemanlaakso uitgebracht werd. Maar nu is ons geduld beloond, want acht jaar na ‘Tulijoutsen’ is er het ware derde album van de Finnen en gulpt melodieuze, maar krachtige doom/death metal de kamer binnen alsof de heren nooit weg geweest zijn.

In tegenstelling tot de verzengende hitte die heerst in het Amerikaanse fascinerende Death Valley, heeft ‘Kuusumu’ een thema waar je koude rillingen van krijgt. De teksten zijn namelijk losjes gebaseerd op de plotse globale afkoeling van de aarde, die zich vanaf 535 aandiende, met als gevolg tien lange winters waarin niets groeide. Hongersnood heerste voor alle wezens op aarde. De klimaatverandering kwam door de uitbraak van vulkanen, zodat de zon verduisterd werd en aan kracht inboette. Het Byzantijnse Rijk kende vanaf 541 bovendien de builenpest die miljoenen mensen doodde. Het verlies en het verdriet van zulk een wereldwijde ramp inspireerde de band tot aangrijpende muziek. Hoofdcomponist Laakso zegt dan ook dat hij de vroegere albums als herfstalbums bestempelt, maar hier zitten we in het putje van de winter. Laakso raakte al spoedig begeesterd door het thema. Het is immers vreemd dat deze planeet zo’n 1500 jaren terug ook geteisterd werd door een pandemie en klimaatveranderingen. Toen was er nog geen elektriciteit en de mensen dachten dat het een straf van de goden was.

Als gastbijdragen noteren we Aleksi Munter (Swallow The Sun, Insomnium, Ghost Brigade) op keyboards en Lotta Ruutiainen (Luna Kills) brengt her en der wat vrouwelijke zang in, het meest prominent in de single ‘Katkeruuden Malja’. De songs nemen de tijd om zich te ontvouwen tot miniatuurepos met een lengte van zes tot negen minuten. ‘Pimeys Laski’ vangt aan met piano en violen tot trage doom riffs weerklinken. Cleane zang vol fatalisme en akelige gitaren schetsen een desolaat beeld. De plechtige cleane zang krijgt repliek van screams van Mikko en op het einde is er een acceleratie met grunts. Bovenvermelde single toont de catchy en lichtere kant van de band met diverse soorten zang. Maar doom metal heerst terug met de zware riffs van ‘Surusta Meri Suolainen’. De initiële voorzichtige zang is zwevend, maar daar staan weldra beenharde screams tegenover. Het nummer eindigt met opstandigheid en kloeke samenzang. Elke song biedt genoeg variatie. Let op de gierende gitaren in het uptempo ‘Kuohuista’ en geniet vooral van de diep en waardig gesproken stukken in ‘Surun Sinfonia’ dat één van de hoogtepunten van dit album is. ‘Pedon Vaisto’ is dan weer een wild, ruig nummer met knekelstem en grunts, maar afsluiter ‘Tulessakävelijä’ trekt terug de volwaardige doom kaart met zelfs een oosterse tint in de melodieën. We zijn bijzonder tevreden dat dit derde album van Kuolemanlaakso er eindelijk gekomen is. ‘Kuusumu’ was het wachten meer dan waard!