De vrolijke Finnen van Korpiklaani hebben twee jaar na ‘Kulkija’ weer een nieuwe collectie songs klaar om ons in deze donkere winterdagen wat vertier te bezorgen. Dertien songs en meer dan een uur speeltijd, daar gaan we! Het recept mag algemeen gekend beschouwd worden: energieke folk metal met behoorlijk zware riffs, waarin accordeon en viool het voortouw nemen als er solo’s uitgestrooid mogen worden, afgeroomd met de ruwe zang van Jonne Järvelä.

Ook al waagt men zich ditmaal aan onderwerpen als moord en doodslag in de teksten, toch blijft de muziek opgewekt. Welke zijn de opvallendste tracks? Opener ‘Verikoira’ is geschreven als tribuut aan ‘Painkiller’ van Judas Priest. Met dit in het achterhoofd vallen de ultra klassieke heavy metal riffs en de bij momenten wat vreemde zang hier te verklaren. ‘Leväluhta’ is als eerste single bijzonder aanstekelijk met zijn walsritme en meeslepende melodieën. ‘Mylly’ is wat zwaarder en trager, terwijl de akoestische gitaren en sensitieve zang in ‘Tuuleton’ toch weer een ander timbre heeft.

‘Huolettomat’ (‘Zorgeloos’) kan nog het best model staan voor deze afwachtende tijden en aansporen om in het nu te leven en er het beste van te maken. Het feest gaat verder in ‘Pidot’ (betekent letterlijk ‘feest’) want daarin is Exodus bassist Jack Gibson op bezoek. Met zijn uitstekend banjospel geeft hij een verrassende Amerikaanse toets aan de folkmuziek van de Finnen. Zo is ‘Jylhä’ een welkome uitnodiging om altijd naar de positieve kanten van het leven te blijven kijken. Met folk, booze en een vleugje mystieke legenden brengen deze heren wat hoopvolle klanken in deze uitdagende wereld.