Lords of Metal
Arrow Lords of Metal

Killswitch Engage – interview met Jesse Leach (zang)

Jesse Leach: “We hebben getourd met bands als Iron Maiden en Slipknot. Nu zijn we op het niveau om als headliner te touren

Killswitch Engage is een van de toonaangevende bands in de metalcore scene. Met elk album blijven ze zichzelf overtreffen, en hun nieuwe album ‘This Consequence’ belooft opnieuw een hoogtepunt te worden. De titel is kort maar intrigerend en toont aan dat de band oog heeft voor maatschappelijke kwesties. Zo zat ik voor zanger Jesse Leach.  Vijf jaar geleden onderging hij een operatie aan zijn stembanden, wat zijn toekomst onzeker maakte. Jesse vocht echter hard en is nu vocaal sterker dan ooit.
Koen de Waele Ι 10 februari 2025

Hallo Jesse, hoe gaat het?
Heel goed hoor. Hoe gaat het met jou?

Waar ben je nu?
Ik woon in de Catskill Mountains in de staat New York. De dichtstbijzijnde bebouwing is een half uur rijden van hier. Mijn huis ligt midden in de wildernis, omringd door zwarte beren, herten, coyotes, wilde katten en poema’s. De rust hier is fenomenaal. Als je door het raam achter me kijkt, zie je een berg die al half bedekt is met sneeuw. Het is prachtig wonen hier. Meestal is er geen gsm-bereik en ik heb speciaal internet moeten laten aanleggen.

Fantastisch dat ik dit mocht doen. De laatste keer dat ik iets van Killswitch hoorde, was de Blu-ray van ‘Live At The Palladium’. Hoe was het om voor een lege zaal te spelen?
Eigenlijk was dat heerlijk. Tijdens de lockdown konden we maandenlang niets doen of samenkomen. Alles was gesloten. Toen we eindelijk weer samen op een podium konden staan, voelde dat fantastisch. Het was wel vreemd dat er, behalve een cameraman, bijna niemand in die grote zaal stond.

Als je kunt kiezen tussen een lege zaal of een volle zaal met een uitzinnig publiek, is de keuze snel gemaakt, toch?
Natuurlijk. De interactie met het publiek is onmisbaar. De energie die daaruit voortkomt, is met niets te vergelijken. Ik was zo gelukkig toen we weer voor fans konden spelen.

Nu is er het nieuwe album ‘This Consequence’. Waarom die titel? Het is nogal direct en vertellend.
De titel verwijst naar beslissingen die mensen nemen zonder na te denken. Elke actie of beslissing heeft een gevolg, van gewone mensen tot wereldleiders. Ze handelen zonder na te denken over de gevolgen. Iedereen is zo egoïstisch. Kijk maar naar wat er nu allemaal in de wereld gebeurt. De natuur wordt steeds meer vernield, mensen voeren nog steeds oorlogen, wereldwijd heerst er nog steeds racisme en dan is er nog het politiegeweld. Het lijkt wel of niemand iets leert.

Dit vormde de voornaamste inspiratie voor het album. Elk mens is een intellectueel individu en ik ben ervan overtuigd dat als iedereen samenkomt en zich tegen het systeem keert, we echt dingen kunnen veranderen. Iedereen heeft dat in zich. Het moet alleen op het juiste moment gebeuren.

Het nieuwe Killswitch Engage album voelt typisch aan, maar toch fris en vernieuwend. Wat heeft jullie tot dit punt gedreven?
We hebben ons eigen geluid behouden, maar we hebben hard gewerkt om onszelf te verbeteren. Het verbaast me nog steeds als ik backstage ben en Adam (Dutkiewicz – gitaar) of Joel (Stroetzel – gitaar) een bluesritme hoor spelen. Dan besef ik hoe getalenteerd iedereen in de band is. Soms denk ik dat ik gewoon de zanger ben.

Ik heb ook veel moeite moeten doen. Vijf jaar geleden onderging ik een operatie aan mijn stembanden en ik dacht even dat ik zou moeten stoppen als zanger. Na de operatie deed ik een kleine tour, maar tijdens de coronapandemie werkte ik intensief aan mijn stem. Dankzij een fantastische zangcoach heb ik nieuwe tonen leren zingen waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Nu heb ik echt controle over mijn stem en kan ik precies zingen zoals ik wil. Ik kan mijn stem nu echt wel begeleiden naar hetgeen ik wil horen. Maar het heeft veel werk en moeite gekost.

De lat ligt duidelijk hoog. Maak je het jezelf graag lastig door voortdurend je prestaties te verbeteren?
Dat is hoe we werken. We duwen onszelf steeds verder om beter te worden in ons vak. Het is nodig om ons te onderscheiden van andere bands en de spanning erin te houden.

Ben je niet bang dat de lat uiteindelijk te hoog ligt en je er gewoon onder door kan stappen?
Nee, want je kunt er ook omheen stappen. Ik werk aan verschillende projecten en doe gastbijdrages. Gisteren zong ik drie uur lang in verschillende stijlen: schreeuwen, grunten en heldere zang. Ik heb zelfs een soort keelzang tantra gedaan. Ik luister niet alleen naar metalcore, maar naar allerlei muziekstijlen. Dat moet je ook doen.

Neem Neil Peart van Rush als voorbeeld. Hij was al beroemd, maar in de jaren negentig wilde hij opnieuw leren drummen en nam hij les bij een jazzdrummer. Dit streven naar verbetering en vernieuwing hield Rush lang succesvol. Dat is een houding waar ik achter sta. Er zijn zoveel uitdagingen om mijn zang verder te ontdekken. Luister maar eens naar het album ‘Angel Dust’ van Faith No More. Het blijft relevant omdat de band en de zanger blijven experimenteren.

Waar verwijst het artwork naar? Het lijkt op een scène uit een post-apocalyptische film zoals Terminator.
Dat klopt. Ook ‘1984’ van George Orwell was een invloed. Het bijzondere aan het artwork is dat het een foto van een sculptuur is. Tegenwoordig wordt veel met AI gemaakt, maar wij kozen voor het tegenovergestelde. Een kunstenaar maakte de skeletten en die werden gefotografeerd. Alles wat je ziet is echt. We zijn bewust de anti-AI richting opgegaan. Ik maak me zorgen over wat er gebeurt als AI een grotere rol krijgt. Wat als machines gaan nadenken in plaats van ons? Het lijkt op Terminator, maar het komt dichterbij. Het is jammer dat dit steeds meer realiteit wordt en mensen er te veel op vertrouwen.

Jullie zijn een stabiele band. Drummer Justin Foley is er al bijna een kwart eeuw bij. Hoe doen jullie dat?
We kunnen goed met elkaar opschieten. Soms gaat het wat minder, maar dan nemen we de tijd om samen te zitten en onze problemen uit te praten. Geduld helpt om alles op te lossen. We zijn een hechte familie. In elke familie vallen wel eens woorden, maar dat kan uitgepraat worden.

Dat is heel anders dan bij As I Lay Dying. Hun laatste album ‘Through Storms Ahead’ was goed, maar daarna implodeerde de band.
Tja, wat kan ik zeggen? Ik hoop dat elk bandlid eruit komt en verder gaat. Ze verdienen het.

Jullie nieuwe album is sterk en elk nummer heeft zijn eigen stijl. ‘I Believe’ is catchy en doet denken aan oude Ignite-nummers. ‘The Fall Of Us’ is stevig met heldere zang en gruntzang. ‘Broken Glass’ is trager maar dreigend. Zoek je die variatie?
Ja, we werken aan variatie om emoties om te zetten in muziek. Een punknummer klinkt opzwepend, terwijl andere nummers agressiever zijn.

Jij woont in New York en Adam in Californië. Geeft die afstand geen problemen?
We wonen ver van elkaar, maar dat heeft voordelen. Als we samen zijn, voelt het goed en hebben we diepzinnige gesprekken. Het is alsof we elkaar echt gemist hebben.

Dit is jullie negende album. Met tien nummers per album heb je een flinke catalogus om uit te kiezen voor liveoptredens.
Het worden er inderdaad veel. Bij elke tour kiezen we meezingers, nieuw materiaal en nummers die we niet vaak spelen. Ik vind het niet leuk om op een festival een band te zien die alleen nostalgische nummers speelt. Ik wil verrassingen blijven brengen.

We willen als band blijven groeien. We hebben getourd met bands als Iron Maiden en Slipknot. Nu zijn we op het niveau om als headliner te touren. We moeten nog kijken naar speciale effecten om het echt de moeite waard te maken. Dat verdienen we.