2016 was voor mij een jaar waarin mijn muzikale voorkeur enorm uitbreidde. Dit kwam onder andere door de rol die Roadburn begon in te nemen in mijn leven en dat jaar besloot ik om echt eens alle bands die kwamen van tevoren te gaan beluisteren. Dat gebeurde met enige regelmaat op donkere, benevelde avonden die dan een stuk intenser werden door de muziekkeuze. Op één zo’n avond ontdekte ik Hexvessel, een band die mij meteen aangreep door hun donkere, integere manier van muziek overbrengen. Onder leiding van de kenmerkende zang van Matt McNerney (Beastmilk, Grave Pleasures) combineren de Finnen folk met psychedelische rock en zetten een indrukwekkende, broedende atmosfeer neer.

Met hun vijfde langspeler (dat is als ik ‘Iron Marsh’ uit 2013 als EP reken) betreedt Hexvessel vooral de paden die we gewend zijn van hen. De nummers hebben wederom heidense thema’s waarin de macht van de natuur en de zinloosheid van wat de mens daaraan toevoegt (of afneemt) centraal staan. Deze thema’s zijn omringd met muziek door rustige, ingetogen folk instrumenten zoals de viool en de cello. Piano en percussie zijn ook goed vertegenwoordigd en het gebruik van de trompet schetst hier en daar heerlijke, spookachtige scenario’s. Openingstrack ‘Billion Year Old Being’ valt het meest op omdat dit gelijk ook het “hardste” en meest elektrische nummer op ‘Kindred’ is. Het hortende en stotende orgel en de wat verstoorde gitaren geven de track een psychedelische rock ‘n roll vibe die naar meer smaakt.

Toch kiest de band er niet voor hierin verder te gaan en komen we via de volgende track ‘Demian’, waarin Hexvessel ons met hun onheilspellende dissonantie en de klagende vocalen van McNerney meeneemt naar de drempel van de duivel, terecht in rustiger vaarwater. Ze weten de beklemmende plechtigheid die hun muziek uitstraalt het hele album wel te behouden, maar ik moet toegeven dat ik hier en daar het scherpe randje wel mis. Er zijn één of twee nummers, bijvoorbeeld ‘Magical And Damned’, die zonder moeite in de easy listening categorie passen. Is dat erg? Nee, maar het is ook niet helemaal uitdagend.

Een erg sterk nummer is dan weer ‘Phaedra’, waarin een zware drum, de lome trompet en uiteraard de overtuigende vocalen weer echt die grootse, einde-der-tijden-atmosfeer oproepen waardoor ik Hexvessel zo ben gaan waarderen. Dus ondanks wat hele kleine minpuntjes is ‘Kindred’ een mooi, solide album geworden dat prima bij de rest van hun oeuvre past.