Stel je maakt een mengsel van psychedelische black metal, krautrock en 90s techno en weet daarin nog te verwijzen naar de minimale muziek van Terry Riley, Massive Attack en cyberpunk sci-fi. Je bent bovendien een soort van supergroep met leden van Finse underground grootheden als Oranssi Pazuzu, Grave Pleasures, Circle en K-X-P en weet bovendien gasten als Mat McNerney (Hexvessel) voor je karretje te spannen. In dat heel bijzondere geval heet je Haunted Plasma en breng je nu een intrigerend en moeilijk met iets te vergelijken debuutalbum uit.

Haunted Plasma, een trio dat bestaat uit Juho Vanhanen (Oranssi Pazuzu en Grave Pleasures), Timo Kaukolampi (K-X-P) en Tomi Leppänen (Circle, K-X-P) liet voor het eerst van zich horen met een sessie tijdens het fameuze online festival Roadburn Redux dat in 2021 om bekende redenen alleen via een beeldscherm gevolgd kon worden. Daarna bleef het lang heel stil, tot nu dus. De muziek die de band maakt is in gelijke delen afgeleid van die van de acts waarin deze heren doorgaans actief zijn en is als een duistere, door keyboards voortgestuwde soundtrack bij de sombere toekomstvisies van schrijvers als William Gibson en Phillip K. Dick, die werelden beschrijven waarin technologie niet langer de mens dient, maar de mens slaaf is van de technologie. Dystopische visioenen van samenlevingen waarin informatie wordt gemanipuleerd en gedachten kunnen worden gekocht én verkocht. En dat alles onder het mom van dat we het zelf graag willen. Klinkt bekend?

Haunted Plasma leunt heel sterk op de bijna mechanische motorik-ritmes van drummer Tomi Leppänen, de man die de muziek van Circle en Pharaoh Overlord normaliter tot grote Krautrockhoogten weet te stuwen. Vraag die man een ritme en je krijgt het, maakt niet uit of het nu twee minuten is of twee uur. Met een messcherpe en minimale precisie waar een metronoom een identiteitscrisis van krijgt drumt hij onbewogen voort. In het bijna dertien minuten durende naar de band genoemde slotnummer geeft hij een masterclass drummen zoals je maar zelden hoort. Voeg daarbij de spacey keyboards van Timo Kaukolampi als een door een overdosis LSD op hol geslagen Kraftwerk op een ruimtereis langs de buitengrenzen van ons zonnestelsel en de overal omheen kronkelende gitaren van Juho Vanhanen, het ene moment dromerig en psychedelisch, dan weer in schurende en bijtende black metal stijl:  het plaatje is compleet. Nou ja, bijna dan, want de hoofdzakelijk instrumentale muziek van Haunted Plasma wordt in de eerste twee songs verrijkt met de vocalen van Mat McNerney, de onmiddellijk herkenbare voorman van o.a. Hexvessel, maar ook van Grave Pleasures waarin hij samenwerkt met Vanhanen. Verderop op het album is Pauliina Lindell te horen. Lid van weer zo’n andere Svart band, Dust Mountain, waarin ook weer jan en alleman uit de Finse metalwereld meedoet. Ook al zijn er naar verluid meer Finse metalbands dan dat er Finnen zijn, het blijft een klein wereldje waarin je steeds dezelfde mensen langs ziet komen.

Na een bevlogen mix van elektronica en psychedelische metal gedurende de eerste helft van het album wordt het abstracter en avantgardistischer. ‘Spectral Embrace’ begint met een duidelijke verwijzing naar ‘In C’ van Terry Riley om vervolgens met polyritmes en mechanische zang naar andere, ver van metal verwijderde dimensies te zweven. Als je eerst ‘Spectral Embrace’ of ‘Echoes’ zou horen dan kun je van alles van Haunted Plasma maken, van triphop tot Underworld met een mellotron, maar metal is niet de eerste gedachte. In de overige nummers zijn de metalen roots van in ieder geval Vanhanen en Leppänen duidelijker terug te horen, al neemt het niet weg dat dit eerste album van Haunted Plasma zich in de buitenste regionen van het metaluniversum bevindt. Dat is niet erg. ‘I’ is met al zijn “back to the future” sci-fi die toekomstmuziek is en tegelijkertijd terugkijkt naar een roemrijk (krautrock)verleden een aangename verrassing voor iedereen die niet in hokjes denkt.