Het nieuwe album ‘Take It Easy’ ligt aardig in het verlengde van voorganger ‘Breaking News’ met een pakkende mix van seventies rock invloeden. Een lekkere en erg pakkende riff presenteert de opener ‘Bring It Up’, met blazers die het algeheel meer poppy karaker van de plaat voorspellen. Persoonlijk ben ik een liefhebber van een minder gelikt totaalgeluid, maar ja, je kan niet alles hebben.

Er zijn enkele bezettingsveranderingen geweest; de voor de Spaanse toer als tijdelijk aangetrokken drummer Johan Hall heeft een vaste plek op de drumkruk verworven, de bas is overgenomen door Samuel Georgsson en zanger Hampus maakt niet langer deel uit van de band. De leadzang partijen zijn overgenomen door gitarist Gustav, die de neiging heeft om enigszins lijzige zanglijnen te kiezen. De gitaarsolo’s lijken iets minder overvloedig aanwezig te zijn; herhaling van een refrein of instrumentaal riff rondje iets vaker dan voorheen. Het klinkt soms net iets anders en dat is allemaal een kwestie van smaak natuurlijk, maar de muziek zit wel weer erg goed in elkaar. Gelukkig zijn er ook een paar nummers waar alles voor mijn gevoel gewoon helemaal klopt; fantastische riffs, hooks en melodieën zijn aanwezig in ‘Sweet ‘Livin’ en ‘Standin’ In My Way’. Met deze nummers bewijzen ze dat ze met hun handelsmerk van pakkende riffs en hooks nog weer gegroeid zijn. Misschien is ‘Cogitator’ zelfs wel het mij meest aansprekende nummer dat de band tot nu toe gemaakt heeft; dit is er een van de buitencategorie! Een riff die door Paul Stanley geschreven zou kunnen zijn, met een snufje pittige Abba en een geweldig tussenstuk met versnelling en groots gitaarwerk, wat live kan uitgroeien tot epische proporties. Hiermee hebben ze direct de door mij iets minder gewaardeerde onderdelen helemaal gecompenseerd.

Ik kijk uit naar hun live optredens in ons land, samen met The Dirty Denims. Misschien doen ze wel een paar nummers samen met Mirjam op zang in ‘Hands Up’ en het orgeltje bij ‘Decelerate’.