Drie jaar na de vorige release ‘Circle-O-Zero’ komt Fraise met de vijfde langspeler in haar achttien jarig bestaan. In tegenstelling tot de vorige platen is hier de line-up behoorlijk constant gebleven. Dat maakt dat de plaat dan ook wat harder en ruwer is. Het is blijkbaar niet meer alleen het project van drummer en songwriter Patrick Franssion.

De muziek is echter nog altijd straffe power metal in een typisch jaren 80/90 jasje. Het doet mij denken aan de eerste Primal Fear en Gamma Ray platen, maar ook Nocturnal Rites lijkt haar invloed te hebben gehad. Behalve rauw is het dan ook behoorlijk melodieus. Het zit allemaal prima in elkaar en het dendert negen nummers langs lekker door, met pas op het einde een momentje van relatieve rust. Deze afwisseling bevalt mij wel, en het past ook prima op de plaat. Het is duidelijk een groep die met passie deze plaat heeft gemaakt. Vaak resulteert dat in mooie stukken, maar perfect is het nooit want de band laat hier en daar ook de nodige steken vallen. Qua zang moet het trouwens bij je passen, het jaren 80 geluid wordt hier namelijk heel sterk mee neer gezet. Dat heeft zijn voordelen maar ook zijn nadelen. Met het instrumentale ‘To Be…’eindigt de plaat in ieder geval super sterk.

Een extra noot van aandacht ten aanzien van de productie is denk ik wel op zijn plaats. Dit is een band die ongeveer alles zelf doet en ook de rol van platenmaatschappij op zich neemt. Alleen dat wat ze echt niet zelf kunnen kopen ze in. Dat resulteert bijvoorbeeld in een fantastische hoes en cd inlay. Daarmee scoren ze wat mij betreft bonus punten.