Met albums als ‘Rastlos’ (2012), ‘Mach Dich Frei’ (2015) en meest recentelijk ‘Zerfall’ (2019) profileerde het uit het Zwarte Woud afkomstige Finsterforst zich als uitzonderlijk inventieve pagan/folk metal band voor fans van Moonsorrow (waar blijven die met nieuw werk???), Ensiferum en Finntroll. De grotere en meest innovatieve namen in het genre dus. Hun sound is altijd een combinatie van über episch, heidense samenzang, zwartgeblakerde metal furie en wulpse progressiviteit in de vele wendingen.

Is het dan verwonderlijk dat we ditmaal een EP kunnen aankondigen met 1 nummer van 40 minuten? Goed, dat wordt op basis van sfeer verdeeld in vier kapittels (hoofdstukken), maar dan nog zijn het uitgebreide monstertracks waarin van alles gebeurt. We zijn maar blij dat we nog steeds gaan zitten zonder bijactiviteiten als we een album gaan bespreken en minutieus notitie nemen van wat ons overkomt. Dat verdient de muziek van Finsterforst sowieso! We noemen dit bewust geen EP, want dan zou men kunnen denken dat dit een jolig tussendoortje als ‘YOLO’ is en dat willen we ten alle prijzen vermijden. Dit is een meesterwerk dat je 40 minuten op het puntje van je stoel doet belanden.

Finsterforst is al actief sinds 2004 en bracht eerder vijf albums en enkele EP’s uit. Tijdens de pandemie vroeg de band aan fans om dit project te steunen via crowdfunding en dat kon gelukkig op veel respons rekenen. AOP Records sprong dan ook nog in de boot (eh, drakkar ongetwijfeld) om dit kleinood op ordentelijke wijze aan de man te brengen.

Het is al meteen bijzonder imposant hoe ‘Kapitel I: Freiheit’ van start gaat. De gedrongen, doorleefde hymnenzang van Olli Berlin gaat van a-capella naar heidense samenzang, want de meeste leden van deze zeskoppige band doen ook hun duit in het vocale zakje, zodat je vocaal alleen al op een enorme diversiteit kunt rekenen. We zitten meteen in een sfeer die ons ook beklijft bij Survival Depends On Us en Moonsorrow. Eén van de ingrediënten is altijd accordeon geweest en ook nu is Johannes Joseph (als gast) te horen in de songs en – ook een vaste waarde – Sevan Kirder (ooit bij Eluveitie) op fluit en duduk. Dat laatste is vooral te horen in het ingetogener derde deel ‘Kapitel III – Reflexionen’.

Maar eerst is er nog ‘Kapitel II – Dualitaet’, negen minuten lang gaande van rockend met prominente bas (dank U productie!) met, zoals de titel aangeeft, een tweestrijd tussen ruwe black metal furie, duistere dreiging en folkloristische beschouwingen met tribale drums. Na de verfijning in het derde deel, biedt ‘Kapitel IV – Katharsis’ ons niets meer of minder dan wat de titel doet vermoeden. Alle elementen komen hier aan bod op heel intense wijze, het blijft enorm episch, maar het is een meesterwerk waarbij deze band in de voetsporen van Moonsorrow (‘V: Hävitetty’), Edge Of Sanity (‘Crimson’) en Insomnium (‘Winter’s Gate’) treedt zodat we niet genoeg kunnen benadrukken om hier even je tijd voor te nemen!