Elfika, een klein beetje grinniken moest ik wel toen ik de naam zag. Ik had direct een beeld voor me van een paar gothicmeisjes in leeftijdsklasse HAVO 4 die hun fascinatie voor de elf fantasy fair aan het bezingen waren. Beetje flauw misschien, maar qua originaliteit en vooral hoeveelheid metal zat ik niet heel ver van de waarheid. Elfika is namelijk een zwakke benadering van de vooral Nederlandse pop-metal bands als Delain en Xandria.

Na een symfonisch intro is het ‘So Human’ wat het album aftrapt, en wat direct opvalt is het ontzettend vlakke geluid op het album. De gitarist Anthony laat horen uit het juiste hout gesneden te zijn, jammer dat de productie hem compleet afvlakt en op de achtergrond zet. Het enige wat op de voorgrond goed te horen is zijn de vocalen en de keyboards. En dat zijn nou net de elementen in deze band waar weinig indrukwekkends te horen is. zangeres Laure volgt braaf de melodielijntjes en klinkt zowel in haar gewone zangstem als haar kopstem absoluut niet indrukwekkend. Daarbij heeft ze, zoals de meeste Franse vocalisten, ontzettende moeite met Engelse klemtonen waardoor ze behoorlijk verwrongen intoneert. Het album is geschreven om het vierluik ‘Dark Virgin’, wat begint met een ‘Ave Maria’. Daarna is het deel 2 ‘From Heaven To Hell’. Nou, waar tussen die twee uitersten ze die grunter ineens vandaan hebben is me een raadsel maar het is aan te bevelen dat ze die persoon daar heel snel weer terug stoppen, afschuwelijk! Het vierluik eindigt met een reprise van de ‘Ave Maria’, en daarna is het ‘Inferno’ wat het album voortzet. Als je door die titel hoopt wat meer ballen te gaan horen kom je bedrogen uit, ook hier een slap aftreksel van een band als Delain.

Zelfs als je een fan bent van eerder genoemde bands ga je dit album een teleurstelling vinden. De vocalen zijn zwak, de keyboards ontzettend afgezaagd en de productie is echt slechter dan met het excuus van laag budget recht te praten valt. Lekker links laten liggen dit plaatje.