Perfecte timing van Eisregen om hun 16^e album uit te brengen, want de laatste maand viel de ijsregen met bakken uit de hemel. Een morbide, maar hartverwarmend plaatje als dit is dan wel welkom. Zolang we voor (Arrow) Lords of Metal schrijven, werden we bijna jaarlijks voorzien van nieuw werk van deze Duitse band. ‘Grenzgänger’ is de waardige opvolger van ‘Leblos’ uit 2020, al heeft Eisregen intussen nog wel een split met Goatfuneral en een maxi single (‘Wiedergänger’) uitgebracht.

Het muzikale vehikel van zanger M. Roth en Yantit (drums, gitaren, programming) krijgt ook nu versterking van trouwe violiste Frau N. Feind, terwijl producer Markus Stock ook bas en lead gitaar speelt. Alles blijft dus bij het oude en dat is prima. De band oogst immers in Duitstalig gebied geregeld groot succes met hitsingles die in de charts verschijnen. En dat terwijl men gecategoriseerd wordt als ‘extreme’ metal. In dit geval betekent dit ruwe knekelzang naast erg sporadische gotische warme vocalen, zodat er ondanks een black metal injectie toch toegankelijke songs ontstaan. ‘Grenzgänger’ staat er weer vol mee, dus niets nieuws onder de zon, maar daar zitten we ook niet op te wachten.

Tussen intro en outro vinden we tien compacte songs die genoeg variatie bieden om te blijven boeien. Ik heb het altijd spijtig gevonden dat Eisregen nooit doorgebroken is buiten Duitsland, maar dat heeft ook te maken met de Duitstalige teksten natuurlijk (alhoewel, en Rammstein dan???). Het titelnummer is zo’n typische oorwurm die zogenaamde extreme metal met catchy melodieën en sierlijke vioolstrijkjes combineert. Fluisterzang, half gesproken stukken en zwartgeblakerd krijsen, het komt allemaal aan bod, maar toch hapt het lekker weg. Muzikaal staat het immers als een huis. Opruiende songs zijn ditmaal te vinden in het brute ‘In Einzelteilen’. Blazen als een kater is de boodschap en dat gebeurt ook in ‘Kühlkammer’ en afsluiter ‘Stirb Lächelnd’. De muziek bevat heel wat drama en is theatraal (‘Als Ich Noch Kinder Frass’), terwijl geheimzinnig gesproken zang met piano het zachtere ‘Die Frau Im Turm’ bepaalt. Het catcy ‘Wiedergänger’ heeft een vocale gastbijdrage van Antonia Erdenberger, terwijl ook het vlot rockende ‘Gegengift’ kan bogen op het bezoek van een gast. Martin Schirenc speelt hier immers de solo’s en die kennen we nog van Hollenthon. Waar is de tijd?

Bij het media book is een extra cd gevoegd. Op ‘Ein Jahr Im Leben Des Toden’ vinden we vijf songs, de vier jaargetijden en een zachtere aanpak van Eisregen. Dat is zeker de moeite waard. Hier komt piano, viool en een meer slepend timbre aan de oppervlakte. ‘Herbstleiche’ schuiven we als luistertip naar voren, maar de andere songs doen er zeker niet voor onder. Een hoogkwalitatief product heeft ons weer bereikt vanuit de bossen in Thüringen.